EWANGELIA (Mt 22,15-21) – czytania

PRAWO BOŻE

o. Adam R. Sikora

Podstępne pytanie faryzeuszy i ludzi z otoczenia Heroda, zachowujących się służalczo wobec Rzymian, miało postawić Jezusa w sytuacji bez wyjścia i dać podstawę do oskarżenia Go o bunt przeciwko prawu wprowadzonemu przez okupanta rzymskiego albo o nieprzestrzeganie Prawa Bożego. W obu przypadkach Jezusowi groziła nawet kara śmierci.

.
Zaskakująca odpowiedź Chrystusa nie tylko pozwoliła uniknąć pułapki, ale też dała jasną wskazówkę, jaka powinna być postawa człowieka wobec Boga i władzy państwowej: Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga (Mt 22, 21). Jezus nie zakwestionował prawa monarchy do ściągania podatków mających służyć dobru społeczeństwa, ale dał do zrozumienia, że człowiek należy przede wszystkim do Boga, a w sprawach sumienia jest autonomiczny i nie podlega żadnej zwierzchności ludzkiej.

.
Dla rozmówców Jezusa było czymś oczywistym, że człowiek jest naznaczony przynależnością do Boga, że nosi w sobie Boży obraz i podobieństwo (Rdz 1, 27), podobnie jak moneta rzymska, na której widnieje wizerunek Cezara, wskazuje na osobę rzymskiego imperatora. Jezus przypomina więc prawo sprawiedliwości społecznej, a zarazem prawo Boże wpisane w ludzką naturę przez samego Stwórcę. Gdy jednak dochodzi do konfliktu między prawem ludzkim i prawem Bożym, zasadą obowiązującą są odważne słowa Apostołów wyrażone przed żydowską Radą: Należy bardziej słuchać Boga niż ludzi (Dz 5, 29).

„Czy wolno płacić podatek Cezarowi?”
(Mt 22, 17)