KONTEMPLACJA BOGA OJCA
BÓG OJCIEC
10 przykazań w kilku zdaniach
EWANGELIA i CZYTANIA na Uroczystość Boga Ojca
SIÓDMY DZIEŃ MIESIĄCA ku czci Boga Ojca
Głębia Modlitwy Pańskiej: „OJCZE NASZ”
CODZIENNA SZCZEPIONKA NA COVID-19
Bóg Ojciec: Posłuchaj, Moje dziecko. Zaufaj Mi. Strzeż Moich słów w twojej duszy. Zapisuj je starannie i podążaj za nimi. Choroba cywilizacyjna jest powszechnym defektem społeczeństwa dobrze rozwiniętego pod względem materialnym, ale nie duchowym. Rozwój ludzkości zaowocował dobrobytem materialnym, który z kolei ograbił dusze z ich dóbr. Nie można bowiem tak przekarmiać ciała, aby coś z tego przeszło na duszę. Nie przeleje się na duszę słodycz ciastek ani delikatność tkanin, a sprawność intelektualna rozumu również nie uczyni wybitną duszy.
Dusza ludzka żywi się Bogiem. Dobrobyt materialny nie udziela jej nic ze swego. Ograbia ją z jej dóbr i czyni oschłą, obojętną i zatwardziałą. Aby ochronić się przed tą falą zepsucia, człowiek winien cenić sobie pokutę jako środek rozwijający duszę. Jest to odtrutka dla duszy mieszkającej w przekarmionym ciele, dla zmysłów opływających wszelkimi dobrami. Pokuta jest dobrem duszy.
Karmienie duszy dokonuje się jednak poprzez udział w sakramentalnym życiu Kościoła. Częsty udział we Mszy świętej i przyjmowanie Najświętszego Sakramentu odżywia duszę i czyni ją tłustą w Moich oczach. Warunkiem uzyskania łask płynących z tego Sakramentu jest jednak regularne przystępowanie do Sakramentu Spowiedzi świętej i utrzymywanie duszy w stanie łaski uświęcającej. Tak oczyszczona i odżywiona dusza nosi znamię tłustej owcy. Te dusze szczególnie umiłowałem i te pragnę uzdrawiać mocą Mojej łaski płynącej ze stałej obecności w nich Mojego Świętego Ducha. Choroby, które dotykają tych dusz, są tymi samymi, na które cierpią dusze pozbawione łask, jednak w tych duszach chcę działać, te pragnę uzdrawiać, bo zależy Mi na nich szczególnie.
Zanim zajmiemy się chorobami ciał, chcę uzdrowić dusze. Choroby dusz są skutkami grzechowymi, począwszy od grzechu pierworodnego, przez grzechy społeczne i cudze, aż po grzechy osobiste dusz. Każdy grzech jest brakiem miłości i jej utratą. W miejsce miłości utraconej zakrada się lęk. Rany grzechowe człowieka są więc pozostałością po zranionej miłości, ubytkiem w doskonałości. Tym samym powodują one dalsze powikłania grzechowe, psychiczne i fizyczne. Dlatego wszelkie choroby mają źródło w grzechu. W grzechu osobistym, społecznym, cudzym i pierworodnym. Te rodzaje grzechu opiszę ci później. Teraz pragnę cię zapewnić, że wszystkie leczy się jednakowo. Wszystkie leczy się miłością. Błogosławię cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
TAJEMNICA MSZY ŚWIĘTEJ według św. o. Pio