Polskie nabożeństwo rozpowszechnione przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy.

Tekst opublikowano w 1707 roku.

Nabożeństwo Gorzkich Żali odprawia się w czasie Wielkiego Postu od czwartku po Popielcu, aż do Wielkiej Soboty.

Można odprawiać codziennie jedną część, a w niedzielę wszystkie trzy części, albo codziennie wszystkie części.

Część I

audio

Odpust zupełny za Gorzkie Żale

Pobudka

Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie.
Rozpłyńcie się me źrenice, toczcie smutnych łez krynice.

Słońce, gwiazdy omdlewają, żałobą się pokrywają.
Płaczą rzewnie aniołowie, a któż żałość ich wypowie?

Opoki się twarde krają, z grobów umarli powstają.
Cóż jest, pytam co się dzieje? Wszystko stworzenie truchleje!

Na ból Męki Chrystusowej żal przejmuje bez wymowy.
Uderz, Jezu, bez odwłoki, w twarde serc naszych opoki!

Jezu mój, we krwi ran swoich, obmyj duszę z grzechów moich!
Upał serca swego chłodzę, gdy w przepaść Męki Twej wchodzę.

Intencja

Przy pomocy laski Bożej przystępujemy do rozważania Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ofiarować je będziemy Ojcu Niebieskiemu na cześć i chwałę Jego Boskiego majestatu, pokornie Mu dziękując za wielką i niepojętą miłość ku rodzajowi ludzkiemu, iż raczył zesłać Syna swego, aby za nas wycierpiał okrutne męki i śmierć podjął krzyżową. To rozmyślanie ofiarujemy również ku czci Najświętszej Maryi Panny, Matki Bolesnej oraz ku uczczeniu Świętych Pańskich, którzy wyróżniali się nabożeństwem ku Męce Chrystusowej.

W pierwszej części będziemy rozważali, co Pan Jezus wycierpiał od modlitwy w Ogrójcu aż do niesłusznego przed sądem oskarżenia. Te zniewagi i zelżywości temuż Panu za nas bolejącemu ofiarujemy: za Kościół święty katolicki, za najwyższego Pasterza z całym duchowieństwem, nadto za nieprzyjaciół krzyża Chrystusowego i wszystkich niewiernych, aby im Pan Bóg dał łaskę nawrócenia i opamiętania.

Hymn

Żal duszę ściska, serce boleść czuje, gdy słodki Jezus na śmierć się gotuje.
Klęczy w Ogrójcu, gdy krwawy pot leje, me serce mdleje.

Pana świętości uczeń zły całuje, żołnierz okrutny powrozmi krępuje.
Jezu tym więzom dla nas się poddaje, na śmierć wydaje.

Bije, popycha tłum nieposkromiony, nielitościwie z tej i owej strony.
Za włosy targa; znosi w cierpliwości, Król z wysokości.

Zsiniałe przedtem krwią zachodzą usta, gdy zbrojną żołnierz rękawicą chlusta.
Wnet się zmieniło w płaczliwe wzdychanie, serca kochanie.

Oby się serce we łzy rozpływało, że Cię, mój Jezu, sprośnie obrażało,
Żal mi, ach, żal mi ciężkich moich złości, dla Twej miłości.

Lament duszy nad cierpiącym Jezusem

Jezu, na zabicie okrutne, cichy Baranku, od wrogów szukany,

Jezu mój kochany!

Jezu, za trzydzieści srebrników, od niewdzięcznego ucznia zaprzedany,

Jezu mój kochany!

Jezu, w ciężkim smutku żałością, jakoś sam wyznał, przed śmiercią nękany,

Jezu mój kochany!

Jezu, na modlitwie w Ogrójcu, strumieniem potu krwawego zalany,

Jezu mój kochany!

Jezu, całowaniem zdradliwym, od niegodnego Judasza wydany,

Jezu mój kochany!

Jezu, powrozami grubymi, od swawolnego żołdactwa związany,

Jezu mój kochany!

Jezu, od pospólstwa zelżywie, przed Annaszowym sądem znieważany,

Jezu mój kochany!

Jezu, przez ulice sromotnie, przed sąd Kajfasza za włosy targany,

Jezu mój kochany!

Jezu, od Malchusa srogiego, ręką zbrodniczą wypoliczkowany,

Jezu mój kochany!

Jezu, od fałszywych dwóch świadków, za zwodziciela niesłusznie podany,

Jezu mój kochany!

Bądź pozdrowiony, bądź pochwalony! Dla nas zelżony i pohańbiony!
Bądź uwielbiony, bądź wysławiony! Boże nieskończony!

Rozmowa duszy z Matką Bolesną

Ach, ja Matka tak żałosna, boleść mnie ściska nieznośna, miecz me serce przenika.
Czemuś, Matko ukochana, ciężko na sercu stroskana? Czemu wszystka truchlejesz?

Co mię pytasz? Wszystkam w mdłości, mówić nie mogę z żałości, Krew mi serce zalewa.
Powiedz mi, o Panno moja, czemu blednieje twarz Twoja? Czemu gorzkie łzy lejesz?

Widzę, że Syn ukochany, w Ogrójcu cały zalany, potu krwawym potokiem.
O Matko! źródło miłości, niech czuję gwałt Twej żałości, dozwól mi z sobą płakać!

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!

I Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna przyczyń się za nami!

ŚWIĘTY BOŻE!

Część I

Część II

Część III

Odpust zupełny za Gorzkie Żale

W okresie Wielkiego Postu: za udział w nabożeństwie „Gorzkich Żali” w jakimkolwiek kościele lub kaplicy na terenie Polski można zyskać odpust zupełny raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu (Pismo Penitencjarii Apostolskiej z dnia 06.02.1968).

Warunki uzyskania odpustu zupełnego związanego z udziałem w nabożeństwie „Gorzkich Żali”: 

1. Spowiedź sakramentalna lub stan łaski uświęcającej 
2. Przyjęcie Komunii św. 
3. Modlitwa w intencjach Ojca św. (modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się papież. Intencje te są podawane na każdy miesiąc)
4. Wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, także powszedniego.
4. Udział w nabożeństwie „Gorzkich Żali”

Odpusty można ofiarować we własnej intencji albo za zmarłych.