<— Powrót do czytelni

PAN JEZUS: Jak zaraza pustoszy szeregi Moich synów grzech nieczystości. Grzech ten popełniony w MYŚLACH, SŁOWACH  lub CZYNACH nie dzieli się na lekki lub ciężki. Choć różni się stopniem natężenia, w każdym przypadku zrywa więź duszy z Bogiem, to znaczy wszystkie obrażają Mnie śmiertelnie. Sakrament święceń kapłańskich uzdalnia kapłana do życia w celibacie. Jeśli przestrzega on nakazanych form zachowań, jest bezpieczny i łaska Boża chroni jego duszę. Jeśli jest zuchwały wobec Boga, szybko traci tę łaskę i popada w grzech czasami na całe życie. 

Rozważaj jak cierpię wszystkie twoje nabożeństwa, jeśli nie mam twojego serca. Do tych, którzy wołają: „Panie, Panie”, ale serce swoje zwracają ku kobiecie, pieniądzu, władzy lub innemu bożkowi, wypowiem słowa: „NIE ZNAM WAS” /Mt 7, 21-24/.

Kościół od początku pouczał o formach powściągliwości kapłana wobec wiernych. Tymczasem dziś nie obowiązują kapłanów żadne normy zachowań. Nie lękają się o własne dusze, bo nie lękają się o Mnie. Nie unikają wszelkich form mediów, których pierwszym celem jest moralna deprawacja społeczeństw na całym świecie. Nie unikają też spotkań z kobietami, traktując je jako naturalną formę rozrywki, jak gdyby nadal trwali w świecie i mieli te same obowiązki i odpowiedzialność co reszta społeczeństwa. Tymczasem ciążą na nich losy świata, a Szatan nie opuszcza ich na krok. Święty Paweł ostrzega, że ten, kto niegodnie spożywa chleb i kielich pański, winny jest Ciała i Krwi Pańskiej. Tymczasem kapłan to jest Ciało Moje. Kapłan to jest Krew moja. Przeklęty, kto wyciąga sprośną rękę po ciało Pana. Winien jest Ciała i Krwi Pańskiej. Są to najcięższe grzechy wobec Sakramentu Kapłaństwa.

Ten, kto zabija kapłana, zabija Chrystusa, ale ten, kto uwodzi, zabija go podwójnie. Zabija bowiem jego duszę i zabija Mnie w nim. Zabójstwo kapłana jest lżejszym grzechem niż jego uwiedzenie, bowiem święta krew męczeńska kapłana wylana na ofiarę łączy się z Moją Krwią i uświęca dusze. Uwiedzenie kapłana jest najcięższym grzechem, bo godzi w Moją łaskę. Krew jego zamiast łączyć się z Moją w ofierze, wylewa się jak trucizna na dusze i zabija. 

Każdy grzech rodzi grzech. Każdy grzech kapłana odbiera ludzkości Moją łaskę, rodzi więc wiele, wiele grzechów i wiele śmierci. Szatan znając tę tajemnicę, postawił sobie za cel uwieść wszystkich Moich synów i strącić ich do Piekła. Pamiętajcie jednak, że tam, gdzie jest grzech, nie ma ani odrobiny miłości, ale tylko uczuciowe złudzenie, jakie Szatan może wzbudzić tak samo, jak to czyni poprzez rzucanie uroków. Grzech nie ma nic wspólnego z miłością. To powinno być waszym drogowskazem w badaniu własnych serc. Miłość wyklucza grzech, a grzech wyklucza miłość. Szatańskiemu złudzeniu ulegają więc kapłani, zakochując się i opuszczając mnie dla kobiet. Poza żądzą, w której złączył i uwięził ich Szatan, nic więcej nie będzie ich łączyć, a przekleństwo nigdy nie opuści ich domu.

Zbadaj więc teraz swoje serce. Zbadaj twoje przyjaźnie, czy służą chwale Bożej czy tobie? A jeśli tobie, to w czym? Czy twoje ego potrzebuje adoracji? Jak więc będziesz mógł Mnie adorować, sam będąc adorowany? Czy nie odwrócisz się łaskawie od adorujących cię? Czy nie odwrócisz się tym samym ode Mnie? Czy twoje relacje pozostawiają w tobie niepokój? Czy uczestniczysz w spotkaniach, podczas których przyciąga cię jakaś osoba?

Rozważaj dziś wielką świętość Salomona, wielką obfitość Moich łask dla niego i jego wielki upadek w ramiona kobiet, które uwiodły jego serce tak, że zerwał przymierze z samym Bogiem. Rozważaj jak cierpię wszystkie twoje nabożeństwa, jeśli nie mam twojego serca. Do tych, którzy wołają: „Panie, Panie”, ale serce swoje zwracają ku kobiecie, pieniądzu, władzy lub innemu bożkowi, wypowiem słowa: „NIE ZNAM WAS” /Mt 7, 21-24/.

***

PODEJMIJ ŻERTWĘ ZA KAPŁAŃSKIE SERCE