EWANGELIA (Mt 14, 13-21) – Cudowne rozmnożenie chleba

(…) Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb.

————–

Cudowna ingerencja Boga, rozmnożenie pokarmu, jest równie wielkie, co cudowna ingerencja w ludzki egoizm – podzielenie się własnym prowiantem z innymi na pustyni: ryby i chleb, nie zachowując tylko dla siebie – w tę jakże wrażliwą sferę ludzkich doznań, jaką jest lęk przed głodem. Także dzisiaj, kiedy dzielimy się chlebem z towarzyszami ziemskiej pielgrzymki, jest to wielki cud miłości.

Jezu, mój Królu, Ty wiesz, jak niechętnie dzielę się z innymi odrobiną chleba, która ma starczyć na moje potrzeby. Dziś pragnę jednak oddać swój chleb głodnemu, aby rozmnożył się pokarm i rozmnożyła się miłość.

Cała Ewangelia ⇩ 

EWANGELIA  (Mt 14,13-21)

Cudowne rozmnożenie chleba

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: „Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności”.
Lecz Jezus im odpowiedział: „Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść”.
Odpowiedzieli Mu: „Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb”.
On rzekł: „Przynieście mi je tutaj”.
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Oto słowo Pańskie.

Ewangelia dzień poprzedni