Wciąż czegoś szukamy – odłożonych na niewłaściwie miejsce okularów lub kluczy, lepszego miejsca pracy lub pieniędzy. Szukamy szczęścia, przyjaźni, miłości, mądrości i wiedzy. A ile czasu poświęcamy na poszukiwanie Boga i dróg prowadzących do Niego? Dziś przez Mądrość objawia się On jako największy skarb, którego należy nieustannie poszukiwać, poświęcając wszystko. Odnalezienie Bożej mądrości sprawi, że będziemy „dobrze używali rzeczy przemijających, nieustannie ubiegając się o dobra wieczne”. Jej właśnie mamy szukać.

Każdy w swoim życiu ma jakiś skarb, który najbardziej ceni. Może jest to jakiś przedmiot, a może oaza spokoju, miejsce na uboczu, do którego jak tylko może, to chętnie powraca. Naszym skarbem mogą być wspomnienia z przeszłości albo chwile, które przeżywamy w spotkaniu z ukochaną osobą. Jezus porównuje królestwo Boże do skarbu. Pragnie, abyśmy myśleli o Bogu w takich kategoriach, że jest On dla nas kimś najcenniejszym, do kogo chętnie wracamy i z kim chcemy przebywać. W życiu powinniśmy zadawać sobie nieustannie pytanie o to, co dla nas jest najcenniejsze. Czy są to dobra materialne, czy prestiż, czy też miłość, której źródłem jest Bóg, a my dzielimy się nią z innymi ludźmi? Nie każdy skarb, zasługuje na naszą uwagę. Wybierajmy w życiu to, co naprawdę jest wartościowe.

.

Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w polu.

Mt 13,44