Ta inskrypcja widnieje na sztandarach Wojska Polskiego w Trzeciej Rzeczpospolitej, jest zatem dewizą, czyli zasadą kierującą naszym postępowaniem. Takie znaczenie miała od swego powstania w 1802 r., kiedy to Napoleon Bonaparte ustanowił odznaczenie Legii Honorowej z napisem „Honneur et Patrie”.

Polska wersja tej dewizy pojawiła się w ustawie sejmowej z 1 sierpnia 1919 r., nakazującej, by na drugiej stronie sztandarów Wojska Polskiego umieszczać napis „Honor i ojczyzna”. Haftowano ten napis wielkimi literami łącznie ze spójnikiem. Taka postać dewizy na sztandarach obowiązywała do 15 października 1943 r. Po objęciu funkcji naczelnego wodza gen. Kazimierz Sosnkowski w rozkazie z taką datą zmodyfikował napis, nadając mu postać: „Bóg, honor, ojczyzna”. Nową dewizę wyhaftowano na ponad dwudziestu sztandarach w latach 1944–1945. I w takiej formie przywrócił ją sejm w 1993 r., określając znaki Wojska Polskiego.

Piotr Doroszewski

źródło: www.ug.edu.pl