WSZYSCY CIĘ SZUKAJĄ…

Żyjemy zaprzęgnięci w kierat codziennych obowiązków rodzinnych i zawodowych. Mamy wiele problemów, wobec których stajemy bezradni, bezsilni. Nic dziwnego, że za Hiobem stawiamy pytanie: Czyż nie do bojowania podobny jest los człowieka? (Hi 7, 1).

.
Zdarza się, że nasze dramaty prowokują w nas pytania: Czy Bóg jest? Czy obchodzi Go to, co się ze mną dzieje? Czy zależy Mu na mnie?

.
Ewangelia dzisiejsza odpowiada na nie twierdząco. Ukazuje pośrodku ludzkiej biedy, choroby i opętania Jezusa, który nie jest obojętny. Bóg w Chrystusie przejął się naszym losem i dźwiga nas z naszymi krzyżami. Staje po naszej stronie, aby umacniać, pocieszać, budzić nadzieję i wiarę w lepszą przyszłość. To prawda, że nie oddala od nas trudów życia, ale pozwala odnaleźć jego smak nawet wtedy, gdy nie układa się ono według naszych oczekiwań. Daje nam siłę do przyjęcia krzyża. Jest z nami w „naszym bojowaniu”, pozwalając na odnoszenie zwycięstw nad uczuciami bezsensu i zwątpienia.

.
Nam się tylko może wydawać, że Bóg o nas zapomniał. To nieprawda, że jesteśmy Mu obojętni, a On ukrywa się przed nami. Szukają Go, ponieważ jest im potrzebny jako uzdrowiciel. Chociaż nie dostrzegają, kim naprawdę jest – widzą w nim kogoś potrzebnego.
Czy szukamy Jezusa? Czy jest nam potrzebny? A jeśli Go znajdziemy, czy potrafimy zatrzymać?