Uroczystość ruchoma – III niedziela po Wielkanocy.

Wśród różnych wniosków, jakie Ojcowie Soboru Watykańskiego I zgromadzeni w Rzymie (1869-1870) przedłożyli papieżowi Piusowi IX, dwa pierwsze dotyczyły św. Józefa. Proszono przede wszystkim o podniesienie stopnia jego kultu w świętej Liturgii: wniosek ten podpisało 153 biskupów. Drugi, podpisany przez 43 generalnych przełożonych zakonów, zawierał prośbę o uroczyste ogłoszenie św. Józefa Patronem Kościoła Powszechnego.

Pius IX przyjął z radością obydwa wnioski. W początkach swego pontyfikatu (10 XII 1847) wyznaczył on święto i liturgię Opieki św. Józefa na III niedziele po Wielkanocy. Już w roku 1854 w serdecznym i pobożnym przemówieniu ukazał św. Józefa jako najpewniejszą po Najświętszej Pannie Maryi nadzieję Kościoła, a 8 XII 1870 roku, skorzystał z przypadającego święta Niepokalanej, by w sposób najbardziej uroczysty i oficjalny ogłosić św. Józefa Patronem Kościoła Powszechnego. Papież Pius X w 1913 roku podniósł święto to do rangi uroczystości.