<—  Powrót – strona główna pieśni 

Uwielbiaj duszo moja, sławę Pana mego,

Chwal Boga Stworzyciela, tak bardzo dobrego,

Bóg mój, zbawienie moje, jedyna otucha,

Bóg mój rozkoszą serca i weselem ducha.

Bo mile przyjąć raczył swej sługi pokorę,

łaskawym okiem wejrzał na Dawida córę.

Przeto wszystkie narody co ziemię osiędą,

odtąd błogosławioną mnie nazywać będą.

Bo wielkimi darami uczczonam od Tego,

którego moc przedziwna, święte imię Jego.

Którzy się Pana boją, szczęśliwi na wieki,

bo z nimi miłosierdzie z rodu w ród daleki.

Na cały świat pokazał moc swych ramion świętych,

rozproszył dumne myśli głów pychą nadętych.

Wyniosłych złożył z tronu, znikczemnił wielmożne,

wywyższył, uwielmożnił w pokorę zamożne.

Głodnych nasycił hojnie i w dobra spanoszył,

bogaczów z torbą puścił i nędznie rozproszył.

Przyjął do łaski sługę Izraela cnego,

wspomniał nań, użyczył mu miłosierdzia swego.

Wypełnił, co był przyrzekł niegdyś ojcom naszym,

Abrahamowi z potomstwem jego, wiecznym czasem.

Wszyscy śpiewajmy Bogu w Trójcy Jedynemu,

Chwała Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, tak zawsze niech będzie

teraz i na wiek wieków niechaj zawsze słynie wszędzie.  Amen.

ALBO

Wielbi dusza moja Pana *

i raduje się duch mój w Bogu,
Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia, *

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, *

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie,

Jak obiecał naszym ojcom, *

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.