EWANGELIA (Łk 10, 25-37) – czytania

PRAWDZIWA MIŁOŚĆ 

ks. Stanisław Jasionek

Do najbardziej nadużywanych i przeinaczanych słów należy słowo „miłość”. Miłością nazywają ludzie to, co jest jej zaprzeczeniem: egoizm, nieczystość seksualną czy szowinizm, przyznający uprzywilejowaną pozycję własnej płci, rasie lub grupie. O miłości łatwo się mówi, pięknie śpiewa, ale trudno jest nią żyć na co dzień. Rozmowa Chrystusa z uczonym w Prawie pomaga nam uświadomić sobie, czym jest prawdziwa miłość bliźniego.

Z mocą brzmią także słowa Mojżesza z pierwszego czytania: „Będziesz słuchał głosu Pana Boga swego, przestrzegając Jego poleceń i postanowień zapisanych w Księdze tego Prawa”. Istotnie jest to, że kto nie żyje prawem Bożym, ten nigdy nie będzie prawdziwie kochał bliźniego. Miłość ludzka o tyle jest miłością, o ile jest cząstką miłości Boga. Jeśli tego wewnętrznie nie uznamy, staniemy się podobni do muchy z bajki poety Iwana Kryłowa, która przechwalała się, że zaorała ugór, bo siedziała w czasie orki na rogach wołu.

W przypowieści o miłosiernym Samarytaninie Jezus uczy nas, że nie wolno zlekceważyć człowieka będącego w potrzebie. Winno nas „wzruszać głęboko” jego nieszczęście, abyśmy znaleźli czas na udzielenie mu pomocy. 

Chrystus jest dziś naszym egzaminatorem. Ukazując postawę kapłana, lewity i Samarytanina, pyta: „Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?”. Bliźnim jest tylko ten, kto okazuje miłosierdzie – oto właściwa odpowiedź! Winna być ona udzielana przede wszystkim czynem. Stąd Jezusowy nakaz: „Idź, i ty czyń podobnie”.