EWANGELIA ( Mt 13, 1-23) – czytania

BYĆ ŻYZNĄ GLEBĄ

ks. Mariusz Krawiec  

Gdy Jezus nauczał, to bardzo często gromadziły się wokół niego tłumy. Niektórzy przychodzili ze zwykłej ludzkiej ciekawości. Inni, trapieni chorobami, mieli nadzieję, że Jezus dokona cudu i odejdą uzdrowieni. Byli i tacy, którzy chcieli zbliżyć się do Mistrza z przebiegłości, po to, aby pochwycić Go na jakimś słowie lub geście, który stanowiłby podstawę do oskarżenia Go o nieprawowierność. Motywacje spotkania z Jezusem były bardzo różne.

.
W przypowieści o siewcy Chrystus pokazuje trzy miejsca, na które pada ziarno: ubitą drogę, miejsce skaliste i żyzną glebę. Na każde z nich pada takie samo ziarno. Jednak nie od ziarna zależy, czy zakiełkuje i przyniesie plon, ale od miejsca, na które pada. Jeśli miejsce nie jest przyjazne, to ziarno nie zagnieździ się w nim na dłużej, nie mówiąc już o wydaniu owocu.

.
Podobnie jest z człowiekiem, który spotyka Jezusa. W dzisiejszych czasach, każdy może wejść do kościoła. Jeśli tylko chce może uczestniczyć w Eucharystii, a nawet przystąpić do Stołu Pańskiego. Gdy jednak jego serce jest z kamienia, jest pełne przebiegłości i pozbawione miłości, to ani przebywanie w świątyni, ani uczestnictwo w Eucharystii, ani nawet przyjęcie Komunii św. (w tym wypadku świętokradcze) nie zmieni jego życia. Promienie Bożej Łaski, niczym ziarno rzucane przez siewcę, padają na zgromadzonych w świątyni z jednakową mocą. Od człowieka jednak zależy – czy jego serce będzie miejscem skalistym czy też żyzną glebą.

„Oto siewca wyszedł siać”.
(Mt 13,3)