EWANGELIA (Łk 7,36-8,3)

UWIERZYĆ W MIŁOSIERDZIE

ks. Waldemar Seremak – pallotyn

Daruj mi, Panie, winę mego grzechu

Dzisiejsza liturgia słowa ukazuje nam dwie postaci, którym – z powodu zła, jakiego się dopuściły – groziła wielka kara. Są to: król Dawid oraz bezimienna kobieta, o której Ewangelista napisał, że prowadziła życie grzeszne. Oboje nawrócili się i pojednali z Bogiem. Dawidowi w pojednaniu się z Panem pomogło to, co oznajmił mu prorok Natan. Po jego słowach przyznał się do winy, poddał wyzwalającej mocy prawdy i odwołał do Bożego miłosierdzia, dzięki czemu otrzymał od Pana łaskę przebaczenia grzechów. Z kolei kobieta, o której mowa w Ewangelii, uzyskała odpuszczenie swych grzechów, dlatego że uwierzyła w Jezusa i bardzo Go umiłowała. Uwierzyła w to, że kiedy przyjdzie do Niego, dozna miłosierdzia. Chrystus pochwalił ufność kobiety i odpuścił jej wszystkie winy.

.
W Ewangelii usłyszymy pytanie: „Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?”. Odpowiedzi udziela nam Jan Paweł II, który w Encyklice Dives in misericordia zauważa, iż w Chrystusie odsłania się oblicze Ojca, który jest „Ojcem miłosierdzia i Bogiem wszelkiej pociechy” (2Kor 1,3), w sposób szczególny staje się w Nim „widzialny” Bóg jako Ojciec bogaty w miłosierdzie (DiM 1,2).
Jeśli w pełni zaufamy miłosierdziu Bożemu, to z pewnością doznamy radości, jaką posiadają dzieci Boże z przynależności do królestwa Bożego.

„Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała”. (Łk 7,47)