Niewolnica Felicyta i szlachetnie urodzona Perpetua zostały uwięzione i poniosły śmierć męczeńską w III wieku (7 marca 202 r.) w Kartaginie za panowania cesarza Septymiusza Sewera.
Gdy odmówiły złożenia ofiary pogańskim bożkom, rzucono je na miejskiej arenie dzikim zwierzętom na pożarcie,  które nie okazały się zbyt drapieżne. Jedynie dotkliwie poraniły kobiety.

Gladiatorzy dobili je mieczami.  Na pół przytomne wspierały się wzajemnie, wielbiły Boga i dodawały sobie odwagi. Przed śmiercią odebrano im dzieci. Obydwie kobiety w więzieniu przyjęły chrzest. Męczeństwo to stało się sławne w całym Kościele.

Liturgia przypominała imiona świętych „bohaterek wiary” Perpetuy i Felicyty w każdej Mszy aż do 1969 roku.

Modlitwa

Panie, nasz Boże, święte męczennice Perpetua i Felicyta w Twojej miłości znalazły moc do przeciwstawienia się prześladowcom i zniesienia męczeńskiej śmierci, † spraw przez ich modlitwy, * abyśmy stale wzrastali w miłości ku Tobie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.