EWANGELIA  (Mt 28,16-20) – czytania

STAĆ I PATRZEĆ, CZY IŚĆ I GŁOSIĆ?

ks. Zbigniew Krzyszowski

Dzisiejszy tekst Ewangelii objawia nam Chrystusa jako Pana całego wszechświata, adorowanego przez Apostołów aktem najwyższej czci przynależnej Bogu – oddaniem Mu pokłonu. Uczniowie posłuszni Jego wezwaniu, udali się na oddaloną od Jerozolimy górę w Galilei. Chrystus mocą swej władzy rozsyła Apostołów („idźcie”) na cały świat i nakazuje im pozyskiwanie uczniów – chrześcijan.

Wzrok apostołów, czyli nas wszystkich powinien sięgać daleko i dostrzegać obszary nowej ewangelizacji; po to przecież otrzymaliśmy dary „ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego” (Ef 1,17) oraz „światłe oczy serca” (Ef 1,18). Sam Mistrz zapewnił, że będzie bardzo blisko apostołów, „nie zostawi nas sierotami” (J 14,18), „będzie z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Wyznaczył nam kierunek misji i rozwoju duchowego – nie można ciągle stać i wpatrywać się w bliżej nieokreśloną rzeczywistość, jak niekiedy czynią to sieroty, osoby doznające braków, opuszczone, zaniedbane, pozbawione nadziei. Otrzymaliśmy konkretne zadania do wypełnienia: posłuszeństwo Jego słowu, bezgraniczne zaufanie Bogu, otwarcie się na Ducha Świętego, świadczenie o Chrystusie przez nauczanie i zespalanie ludzi z Nim, włączanie ludzi do Jego wspólnoty, przekazywanie nadziei, która w nas jest. Jednocześnie Ewangelia uwrażliwia słuchaczy na to, że zawsze znajdą się tacy, którzy będą wątpić i niedowierzać temu, czego doświadczają.