EWANGELIA (Łk 24, 46-53) – czytania

PODNIOSŁA CHWILA

ks. Engelbert Ramola

Jest u nas w Polsce taki obyczaj, że gdy opuszcza się swoich bliskich na krótki czas, to wówczas padają słowa: „Z Bogiem!”, „Do widzenia!”, „Szczęśliwego powrotu!”. Kiedy są to odejścia definitywne, połączone z wejściem kogoś na nową drogę życia, to pożegnanie ma zawsze szczególnie uroczysty charakter, który wyraża się w formie błogosławieństwa. Rodzice błogosławią: wychodzące za mąż córki, żeniących się synów, błogosławią syna kapłana przed prymicyjną Mszą świętą. Ten obyczaj tak bardzo zakotwiczony w Piśmie Świętym dziś już powoli zanika, bo dla wielu Pismo Święte przestało być Księgą Życia.

Odchodzący do nieba Pan Jezus, błogosławi zebranym na górze Apostołom, czyli udziela im wzniosłych darów Bożej łaskawości, które zawsze tryskają Bożym życiem. Ci, którzy zostali pobłogosławieni są uosobieniem objawienia Bożego i należą do Boga, stając się punktem przyciągania ludzi i źródłem promieniowania na otoczenie. Ich apostolstwo ma mieć w sobie coś z Bożego promieniowania w świecie.

Dzisiejsza uroczystość niech będzie dla nas okazją, abyśmy, pomimo licznych przeciwności życia, zawsze kierowali nasze serca tam, gdzie przebywa Chrystus w chwale swego Ojca, i pragnęli być razem z Nim w niebie.