EWANGELIA (J 15,9-17)

W każdym języku jest słowo „kochać”. Każdy bowiem człowiek, bez względu na rasę i pochodzenie, pragnie wyrazić miłość do osoby, która jest mu bliska i życzliwa, od której doznał dobra i przy której pragnie być jak najdłużej. Jezus oznajmił, że dwa nakazy: miłości Boga i miłości bliźniego są największymi przykazaniami, które są filarami i fundamentem całego Prawa nowotestamentowego. Ale w Wieczerniku swoim uczniom powiedział jeszcze więcej: To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem (J 15, 12).

.
A zatem miarą i wzorem miłości jest sam Jezus. On tak bardzo nas umiłował, że za nas oddał swe życie w ofierze na krzyżu. Jeśli więc chcemy być uczniami Jezusa i jeśli chcemy być do Niego podobni nie tylko z miana „chrześcijanie”, musimy od Niego uczyć się miłości, która nie zna granic. Albowiem miłość chrześcijańska to miłość gotowa nawet na ofiarę z siebie ze względu na Boga i dla dobra drugiego człowieka. Przykład takiej miłości daje matka opiekująca się niemowlęciem czy też ratownik narażający swoje życie, aby ratować człowieka przysypanego lawiną albo po katastrofie w kopalni. Taką też miłość może okazywać każdy swemu bliźniemu w codziennym życiu.

.

.

„Wytrwajcie w miłości mojej!” (J 15, 9)