EWANGELIA (Mk 16,15-20) – czytania

Podczas Mszy św., po konsekracji chleba i wina, często słyszymy wypowiadane przez kapłana słowa: Wspominając, Boże, zbawczą mękę Twojego Syna, jak również cudowne Jego Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie… Czym jest dzisiaj dla nas tajemnica Wniebowstąpienia? Jak przeżywa ją chrześcijanin XXI w.? Chyba różnie, ale prawdę mówiąc, często nijak.

Wniebowstąpienie Pana Jezusa miało miejsce 40 dni po Jego Zmartwychwstaniu. Wiemy, że zanim wstąpił do nieba, przekazał uczniom ostatnie polecenie. Zobowiązał ich, aby wyruszyli we wszystkie strony świata i głosili ludziom Dobrą Nowinę o zbawieniu – Ewangelię! Ów nakaz misyjny wiązał się również z udzielaniem Chrztu św., a więc włączaniem kolejnych osób do wspólnoty nowego Ludu Bożego.

Ostatnie słowa Jezusa, zawarte w Ewangelii wg św. Mateusza, bywają tłumaczone także: „Idźcie i czyńcie innych świadkami”; wobec tego nie tyle należy nauczać, ale czynić świadkami! A to potrafi jedynie ten, który jest świadom swojej wiary, który sam jest świadkiem. Chrystus nie posyła nas, żebyśmy jedynie o Nim mówili, ale byśmy swoim życiem pokazywali, że w codziennych wyborach kierujemy się Jego nauką. Stara maksyma mówi: „Słowa uczą, przykłady pociągają”. Apostołowie dobrze odczytali sens prośby Mistrza i pociągnęli ku niebu wielkie rzesze ludzi. To samo zadanie staje dziś przed Kościołem, w którym każdy z nas ma coś bardzo ważnego do zrobienia.
Czy wiem, do czego wzywa mnie dziś wstępujący do nieba Jezus?

„W imię moje złe duchy będą wyrzucać”.
(Mk 16,17)