EWANGELIA (Mt 2, 1-12) – czytania

MĘDRCY W BETLEJEM

abp Stanisław Nowak

W święta Bożego Narodzenia cieszyliśmy się, że Bóg stał się człowiekiem i narodził się z Maryi Dziewicy w ubogiej stajni w Betlejem. W uroczystość Objawienia Pańskiego serca nasze wypełnia radość, że Bóg objawił swego Syna wszystkim narodom, które oddały Mu pokłon w osobach Mędrców ze Wschodu. Spełniły się w ten sposób słowa psalmu: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.

.
Trzej Mędrcy ze Wschodu ujrzeli gwiazdę Boga Wcielonego, która wzbudziła w nich nadzieję zbawienia. Poszli za tą gwiazdą, a ona zaprowadziła ich do Betlejem. Tam zobaczyli Dziecię wraz z Matką Maryją, upadli na twarz i oddali Mu pokłon. Ofiarowali Mu też dary pełne zbawczej symboliki: złoto, kadzidło i mirrę.

.
Świętych Mędrców uważamy za ojców naszej wiary i śpiewamy na ich cześć najpiękniejsze kolędy. Ale czy sama radość z powołania do zbawienia wystarczy? Mędrcy ze Wschodu przebyli długą drogę do Betlejem. Była ona pełna różnych doświadczeń i cierpień duchowych, jak znikanie gwiazdy, obojętność na przyjście Chrystusa, a nawet strach mieszkańców Jerozolimy z powodu Jego narodzin i nienawiść Heroda do nowo narodzonego Zbawiciela. Jednak podobnie jak droga krzyżowa wiedzie do zmartwychwstania, tak pełna doświadczeń droga Mędrców prowadzi do szczęścia z odnalezienia Chrystusa.

„Otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę”. (Mt 2, 11)