Mając kilka lat, pod wypływem opowieści przygodnego wędrowcy wiedziony chęcią poznania świata, opuścił potajemnie rodzinny dom. Po parotygodniowej wędrówce znalazł schronienie i opiekę u jednego z mieszkańców hiszpańskiego miasteczka Oripeza, który nazwał małego chłopca „Janem otrzymanym od Boga – a Deo”.

Mając dwadzieścia kilka lat opuścił dom opiekunów Kilkakrotnie zaciągał się do wojska. Przez pewien czas był wędrownym księgarzem. Podczas pobytu w Granadzie, pod wpływem kazania św. Jana z Avili, podjął radykalną zmianę swego życia. Żywiołowość, z jaką okazywał żal za grzechy i duchową przemianę, spowodowała, że posądzono go o postradanie zmysłów. Umieszczono go w szpitalu dla umysłowo chorych, w którym zetknął się z nieludzkimi sposobami traktowania chorych.

Kiedy odzyskał wolność, podjął się na stałe opieki nad chorymi. Założył własny szpital, który utrzymywał z kwesty Organizował w nowej formie szpitalnictwo. Opiekował się także sierotami, ludźmi starymi, bezdomnymi, ubogimi, wędrowcami. Z czasem pozyskał sobie towarzyszy- tworząc początki zakonu szpitalnego zwanego „dobrymi braćmi – bonifratrami”. Wyczerpany pokutą i niezwykle aktywnym trybem życia.
Św. Jan zmarł w roku 1550, mając 55 lat. Jego relikwie spoczywają w Granadzie.

Jest patronem Granady; księgarzy chorych, pielęgniarek i szpitali, opiekunem służby zdrowia.

Modlitwa

Boże, Ty napełniłeś serce świętego Jana Bożego duchem miłosierdzia, † spraw, abyśmy okazywali czynną miłość bliźnim * i zasłużyli na przyjęcie do Twojego Królestwa. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.