Suche Dni po Zesłaniu Ducha Świętego – letnie.

Środa i piątek post o chlebie i wodzie lub post ścisły [dwa posiłki lekkie i jeden do syta, ale bez mięsa], a w sobotę post ścisły.

MODLITWA NA ROZPOCZĘCIE I ZAKOŃCZENIE POSTU

Dzień Pierwszy: środa – dzień, w którym Judasz zdradził Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciw Jezusowi i postanowili Go zgładzić.

Dzień Drugi: piątek – dzień ukrzyżowania Jezusa Chrystusa.

Dzień Trzeci: sobota – gdy ciało Jezusa Chrystusa przebywało w grobie.

ORĘDZIA O POŚCIE – cz. I

POST. CZAS POKUTY – Orędzia o poście cz. II

NOWENNA NA CZAS POSTU – POKUTA NARODOWA – Orędzia o poście cz. III

PEŁNE ŻYCIE POKUTNE ZAWIERA SIĘ W

LITANIA POSZCZĄCEGO

CZAS POKUTY. CODZIENNA OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ

Dodajmy, że w dzisiejszym świecie, w dobie konsumpcjonizmu, w świecie, który często zapomina o pokucie, umartwieniu, w którym także wielu chrześcijan koncentruje się na dobrobycie, stawiając dążenie do niego na pierwszym miejscu – coraz częściej słyszymy przebijające się do katolickiej opinii publicznej w naszym kraju głosy o wartości podejmowania różnego rodzaju postów.

.

Te wszystkie powody sprawiają, że być może warto właśnie w tym tygodniu, gdy według tradycyjnego kalendarza będziemy przeżywać Suche Dni po Zesłaniu Ducha Świętego, aby zapoznać się, czym jest ta praktyka, by w jakiś sposób włączyć się w post podejmowany w tych dniach przez pokolenia naszych przodków oraz przez wielu katolików ze środowisk tradycyjnych.

.

Obchody Suchych Dni sięgają najdawniejszej epoki Kościoła i są starsze nawet od Adwentu (przy czym akurat Suche Dni wiosenne są stosunkowo najmłodsze – obchodzone były od VII w.), biorąc początek jeszcze ze świąt żydowskich. W dawnej tradycji liturgicznej zajmowały niezwykle ważne miejsce.

.

Suche Dni obejmują zawsze trzy dni tygodnia związane ściśle z Męką Jezusa Chrystusa:

• środę – dzień, w którym Judasz zdradził Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciw Jezusowi i postanowili Go zgładzić,
• piątek – dzień ukrzyżowania Chrystusa,
• sobotę – gdy ciało Chrystusa przebywało w grobie.

Przypadają one cztery razy w roku (w okolicy początku każdej pory roku):

• po trzeciej niedzieli Adwentu (Gaudete)
• po pierwszej niedzieli Wielkiego Postu
• po niedzieli  Zesłania Ducha Świętego
• po święcie Podwyższenia Krzyża Świętego

.

Suche Dni były obchodzone jako dni modlitwy przebłagalnej, dziękczynnej i błagalnej połączone z postem ścisłym. Według Kanonu Prawa Kanonicznego Benedykta XV z roku 1917 w tych dniach wolno było spożywać jeden posiłek do syta oraz dwa lekkie. Obowiązywała też wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

.

Każde z Suchych Dni w ciągu roku mają swoją szczególną intencję. Suche Dni Wielkiego Postu są dniami modlitw o ducha pokuty – dlatego obchodzi się je na początku Wielkiego Postu.

.

Ponadto Suche Dni mają jeszcze trzy cele ogólne, które zawsze obowiązują:

• cel osobisty – uprzytomnienie sobie swojej grzeszności, ułomności, wzbudzenie w sobie poczucia grzechu i pokutowanie za grzech poprzez podjęcie postu;
• cel społeczny – związany z prośbą do Boga, by oddalał od naszej rodziny oraz całego społeczeństwa klęski żywiołowe, wypadki, nieszczęścia;
• cel kościelny – podejmowanie szczególnego postu i modlitwy także w intencji Kościoła i kapłanów (w starożytności właśnie w Suche Dni odbywały się święcenia kapłańskie).

.

Po Soborze Watykańskim II datę ustalania Suchych Dni uzależniono od decyzji poszczególnych ordynariuszy. W ten sposób prastary i powszechny zwyczaj zniknął niemalże z katolickiej obrzędowości. Zachował się tylko we wspólnotach, które posługiwały się tradycyjnym Mszałem Piusa V lub Jana XXIII. Zainteresowanie praktyką Suchych Dni i bardziej powszechne powracanie do tej praktyki pobudziło motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum, w którym ojciec święty zezwolił na korzystanie z tradycyjnego mszału i kalendarza liturgicznego.