STAŃ SIĘ DZIECKIEM jeszcze raz

Bóg Ojciec: Pisz, Moje dziecko. Przyjrzyj się dziecku, które upada. Natychmiast usiłuje się podnieść. Kiedy uczy się chodzić, upada wielokrotnie i zupełnie go to nie zniechęca. To dzięki głębokiej pokorze nie czuje się poniżony swoim upadkiem. Nie wpada w złość z powodu swojej niezdarności. Nie wie nawet, że podnosząc się i znów próbując, na pewno nauczy się chodzić. Dziecko nie wybiega myślą tak daleko. Jego cel jest mały. Pragnie stanąć na nogach i iść, zrobić choć kilka kroków i te kilka kroków będzie dla niego radością.

Człowiek dorosły upada inaczej, bo upada z wysoka. Staje się wyniosły i upadek odbiera jako upokorzenie. Gdyby miał upadać tak często jak dziecko, nie zdołałby zachować dziecięcej postawy radości w upadkach. Załamałby się i zniechęcił wcześniej czy później. W życiu duchowym również zdarzają się upadki: małe i większe, ale przy dziecięcej postawie wobec nich człowiek uczy się chodzić w świecie ducha. Na tej duchowej drodze upadki są tak częste jak u małego dziecka. Co chwilę zdarza się nowa sytuacja, która stawia wobec duszy nowe żądania i odkrywa jej słabość i wady.

Ucząc się postawy dziecka w upadkach, człowiek postępuje na drodze duchowej szybciej i skuteczniej od innych. Postawa dziecka zakłada przede wszystkim nie skupianie się na własnych upadkach, ale traktowanie ich jako naturalnej części procesu nauki chodzenia. Przecież dziecko nie może mieć do siebie pretensji o to, że nie umie chodzić, skoro nigdy wcześniej nie chodziło. Rodzice również nie mają żalu do swego dziecka o to, że się przewraca, zanim zacznie chodzić. Tak samo wy jesteście na drodze ducha po raz pierwszy i uczycie się po niej poruszać. Jestem Ojcem, który was prowadzi, najpierw stawiając wasze stopy na Moich, później podtrzymując wasze ramiona, później jedynie trzymając za rękę, a na końcu asekurując chwiejny chód swojego dziecka z tyłu, aby nie wiedziało, że jest nadal w rękach kochającego Ojca i nabrało pewności. Kiedy Moja obecność staje się dla duszy nieodczuwalna, wpada w panikę i przygnębienie. Ja jednak jestem, śledząc każdy jej ruch. Ufność i prostota, brak wygórowanych ambicji pomagają w nauce duchowego rozwoju bardziej niż śledzenie pism mistyków i wpatrywanie się w swoje duchowe lustro. Błogosławię cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Zobacz też:

 OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ – ORĘDZIA

GDYBYŚCIE MIELI WIARĘ WE MNIE, TO NA BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANA KLĘKALIBYŚCIE – PAN JEZUS

OFIAROWANIE MSZY ŚWIĘTEJ przed każdą Mszą św., w której uczestniczymy

OSOBISTE OFIAROWANIE SIĘ BOGU OJCU W POŁĄCZENIU Z OFIARĄ MSZY ŚW. przed każdą Mszą św., w której uczestniczę

MODLITWA PO MSZY ŚWIĘTEJ – JEZU MÓJ KRÓLU

Rozmyślanie Męki Pańskiej, czyli co dzieje się podczas Ofiary Mszy św.

Duchowa Komunia Święta

Dopuszczanie kobiet do liturgii jest profanacją. Wielu kapłanów z tego powodu pójdzie na potępienie, pociągając za sobą te naiwne kobiety – o. Pio

szafarze Komunii św.

TAJEMNICA MSZY ŚWIĘTEJ według św. o. Pio

Wasz śpiew jest Mi obrzydliwy, bo przynosi chwałę wam samym, a nie Mnie /schole, chóry, zespoły, orkiestry/

Adoracja Najświętszego Sakramentu – Na Żywo

Modlitwa codzienna Żertwy ofiarnej

GŁÓWNE GRZECHY KAPŁAŃSKIE – PAN JEZUS

PODEJMIJ ŻERTWĘ ZA KAPŁAŃSKIE SERCE

PAN JEZUS – rozważanie orędzi o kapłaństwie

POWÓD MOICH ŁEZ – MARYJA

STAŃ SIĘ DZIECKIEM jeszcze raz

ORĘDZIA O CZCI I KULCIE BOGA

10 PRZYKAZAŃ BOŻYCH

ORĘDZIA O CZYSTOŚCI

ORĘDZIA O POŚCIE – cz. I

POST. CZAS POKUTY – Orędzia o poście cz. II

ORĘDZIA O MAŁŻEŃSTWIE

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

KONTEMPLACJA MARYI

KONTEMPLACJA BOGA OJCA

KONTEMPLACJA JEZUSA CHRYSTUSA

Co się dzieje podczas Eucharystii – ks. Dominik Chmielewski