bł. Stefan Wyszyński

Kard., prymas Polski. 200. rocznicę ustanowienia święta Najświętszego Serca Jezusowego, przypadającą w 1965 r., uczcił listem pasterskim, w którym przypomniał najważniejsze dane dotyczące kultu Bożego Serca.

Polska i rzymskie bractwo Serca Jezusowego jako pierwsze otrzymały od papieża Klemensa XIII w 1765 r. pozwolenie na liturgiczne obchodzenie tego święta – przypomina kard. St. Wyszyński. Starania o nie trwały od początku XVIII wieku, ale wysuwano szereg trudności, które dopiero biskupom polskim, w słynnym Memoriale z 1764 roku, udało się wyjaśnić i doprowadzić sprawę szczęśliwie do zamierzonego celu.

Kard. Wyszyński przypomina przełomowe znaczenie 1765 r., spowodowane memoriałem biskupów polskich. Gdy w roku 1856 biskupi francuscy zwrócili się do Piusa IX z prośba, o rozciągnięcie święta Bożego Serca na cały Kościół, ich prośba została spełniona bez najmniejszych zastrzeżeń. Spoglądając na historię kultu, kard. Wyszyński podkreśla znaczenie św. Małgorzaty Marii Alacoque. To dzięki niej nabożeństwo do Serca Jezusowego, mające dotąd charakter prywatny, zaczęło nabierać rozmachu i wkrótce stało się kultem publicznym, ogarniającym cały Kościół. Według Stefana kard. Wyszyńskiego, Chrystus Pan po raz pierwszy objawił tajemnicę swego Serca w słowach przekazanych nam w 7 rozdziale Ewangelii wg. św. Jana. „Zbawiciel zabiera głos – pisał – w sposób najbardziej uroczysty. Oto pamiętne słowa, podane przez św. Jana: ‹‹Jeśli kto pragnie, niech do Mnie przyjdzie a pije, kto wierzy we Mnie. Jak mówi Pismo: rzeki wody żywej płyną z jego wnętrzności›› (J 7,87-38). Bibliści współcześni słowo ‹‹wnętrzności›› tłumaczą przez serce, a zaimek ‹‹jego›› odnoszą do samego Mesjasza – sens tych olśniewających słów jest taki: Kto wierzy we Mnie i pragnie, niech do Mnie przyjdzie i pije. Jak mówi Pismo Święte, rzeki wody żywej popłyną z mego Serca”. Kard. Wyszyński, wielki patriota, w syntezie historycznej kultu Serca Jezusowego na naszych ziemiach akcentuje jego aspekt polski, przypominając znaczenie, jakie doń przywiązywali w swej działalności patriotycznej prymasi polscy, abp M. Ledóchowski i kard. E. Dalbor. Wspomina też o pomniku Serca Jezusowego, wzniesionym w 1932 r. w Poznaniu, z napisem: Sacratissimo Cordi – Polonia Restituta, zburzonym przez okupanta niemieckiego w 1940 r. Z listu rocznicowego Prymasa Tysiąclecia warto przytoczyć pewien passus, który można uważać za autorytatywną ocenę roli kultu Najświętszego Serca w życiu Kościoła: „Kult Bożego Serca nie tylko się rozprzestrzenił po całym świecie, lecz też wrósł, zakorzenił się w żywym organizmie Kościoła tak głęboko, że dziś byłoby już niepodobieństwem oddzielić go od katolickiej pobożności i życia religijnego chrześcijan. Jeżeli bowiem Serce Pana Jezusa nie jest tylko jedną z tajemnic Bożych, lecz stanowi jakiś przedziwny pryzmat, w którym łamie się i przegląda cały świat nadprzyrodzony – to również cześć i miłość tegoż Serca nie jest jakimś prywatnym, partykularnym nabożeństwem czy nawet kultem publicznym, lecz cząstkowym, ale kultem kościelnym publicznym, powszechnym i pełnym, który zawiera w sobie dziś wszystko: i liturgię jako przeżywanie dramatu Chrystusowej miłości, i szkołę życia duchowego, ascetycznego i mistycznego, i kuźnię pracy apostolskiej, i formę czci Boga w duchu i w prawdzie, słowem stanowi postać religii najbardziej autentycznej, bo religii czczącej Boga miłości”. Kard. Wyszyński wziął udział w „Tygodniu Serca Jezusowego”, zorganizowanym w Bolonii w dniach 20 – 31 października 1965 r. dla uczczenia dwusetnej rocznicy ustanowienia liturgicznego święta Serca Jezusowego. Na zakończenie „Tygodnia” celebrował Mszę św. i wygłosił kazanie. Z okazji tejże rocznicy skierował swe orędzie do pielgrzymów gromadzących się w Paray-le-Monial. Zostało ono odczytane pielgrzymom zgromadzonym na głównej uroczystości 25 czerwca 1965 r.

źródło: www.nspj.szczecin.pl