ORĘDZIA O CZYSTOŚCI

Duch Święty: Owocem przebywania w świetle Bożym jest skromność. Świadomość własnej znikomości i wielkości Boga pozostawia duszę w postawie pokory nie tylko w czasie modlitwy, ale w całym jej działaniu. Bóg w całym swoim przepychu pozostaje pokorny, to znaczy, że mimo swojej wszechmocności jest skromny.

Dusze, które obdarzam Moją łaską, otrzymują w obfitości Moje dary, spośród których szczególnie dar pobożności i bojaźni Bożej uczy dusze pokory. Im bardziej człowiek poznaje Boga, tym mniejszy się widzi w Jego blasku, tym niżej ocenia swoje umiejętności i osiągnięcia, a poznaje raczej, jak wszystko, co przypisywał sobie, jest własnością i łaską Bożą. Dlatego człowiek taki stara się ze wszystkich sił odwrócić uwagę od siebie i skierować ją na Boga. Dotyczy to samego człowieka  jak również jego otoczenia, które szuka idola w człowieku i skłonne jest bardziej do oddawania czci temu, co widzialne, niż Temu, który jest niewidzialny.

Poznanie Boga otwiera również drogę poznania godności człowieka. Powołanie do świętości i podobieństwo Boże, którym człowiek został obdarowany, zobowiązuje go do poszanowania własnej osoby i traktowania się z należytym szacunkiem. Nadmierne ozdabianie ciała, przypinanie ozdób i malowanie skóry uwłacza godności dziecka Bożego. Prostota i piękno Syna Bożego powinno być dla was wzorem do naśladowania. Wszelka przesada w dbałości o to, co zewnętrzne, przekonuje człowieka do postrzegania się jako byt czysto materialny, którego wartością i bogactwem jest ciało, które posiada. Jest to jednak błąd, który prowadzi do zduszenia w sercu człowieka wewnętrznego życia nadprzyrodzonego i sprowadzenia samego siebie do przedmiotu. Jest to autodegradacja, która prowadzi do tego, że człowiek jest w stanie sam traktować się jak przedmiot, na którym zawiesza się ozdoby, lub jak ścianę, na której się maluje. Ciało człowieka jednak jest święte, bo stworzył je Bóg.

Owoc skromności, o którym dziś mówię, ma swoje korzenie w poznaniu Boga i Jego stworzenia, któremu oddał Serce. Widząc w sobie Ducha Świętego, człowiek zachowuje godność nie tylko w stroju, zachowaniu i słowach, ale także w myślach i pragnieniach. Rozwiązłość jest przeciwieństwem skromności. Szacunek okazywany samemu sobie wzbudza również szacunek w otoczeniu. Moja miłość, którą człowiek odkrywa wobec siebie, sprawia, że nabiera sam do siebie tak głębokiego szacunku, iż nie jest w stanie nie poważać własnego ciała i kalać go nieczystością. Intymna wewnętrzna więź duszy człowieka z Bogiem owocuje świadomością godności ludzkiego ciała i miłości wobec niego, miłości opiekuńczej, która każe je osłaniać i chronić jak własność Boga i Jego tajemnicę. W oczach człowieka obdarzonego owocem skromności jego ciało staje się jakby małym dzieckiem, młodszym rodzeństwem jego duszy, którego bezbronność, niewinność i nagość ochrania i ukrywa przed całym światem, przed spojrzeniami, pragnieniami i żądzami zła. Teraz błogosławię cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. 

PORANNA modlitwa o czystość / Akt złożenia ślubu czystości/

WIECZORNA modlitwa o czystość

Modlitwa do Ducha Świętego o światło w rozumieniu tekstu

zobacz też:

TRAKTAT O PRAWDZIWYM NABOŻEŃSTWIE DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

DO KAPŁANÓW UMIŁOWANYCH SYNÓW MATKI BOŻEJ

KONTEMPLACJA MARYI

KONTEMPLACJA BOGA OJCA

KONTEMPLACJA JEZUSA CHRYSTUSA

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

ORĘDZIA O CZYSTOŚCI

Stwórz, we mnie, Boże, serce czyste i odnów we mnie moc ducha.

Litania do Ducha Świętego

Modlitwy do Ducha Świętego

NOWENNA DO DUCHA ŚWIĘTEGO

Wezwania do Ducha Świętego

GRZECHY PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU