Kasina WIelka – Kaplica na Brzegu

Aktualności

2023-02-18 16:18

ORĘDZIA O CZCI I KULCIE BOGA. Obmycie i konsekracja kapłana

ORĘDZIA O CZCI I KULCIE BOGA

Z Księgi Kapłańskiej – Kpł 6, 2-6

Oto prawo odnoszące się do ofiary całopalnej: ofiara całopalna będzie na palenisku, na ołtarzu całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął. Potem kapłan włoży szatę lnianą i spodnie lniane na ciało, usunie popiół z ofiary całopalnej, którą ogień strawił na ołtarzu, i wysypie go obok ołtarza. Następnie zdejmie ubranie, włoży inne szaty i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste. Ogień na ołtarzu będzie stale płonąć – nigdy nie będzie wygasać. Na nim kapłan każdego poranka zapali drwa, na nim ułoży ofiarę całopalną, na nim zamieni w dym tłuszcz ofiar biesiadnych. Ogień nieustanny będzie płonąć na ołtarzu – nigdy nie będzie wygasać.

Bóg Ojciec: Pisz, Moje dziecko. Kapłan jest wybrany przed wiekami. Jego duszę sam przygotowuję i chronię. Kiedy odczyta Mój głos w duszy i wyjdzie Mi na spotkanie, obdarowuję go dalszymi łaskami. Sakrament święceń kapłańskich jest już ukoronowaniem Moich przygotowań duszy kapłańskiej, aby mogła być Mi poświęcona na wyłączną służbę. Zanim poświęcę dla siebie kapłana, najpierw przygotowuję go i oczyszczam poprzez doświadczenia, którymi muszę obmyć jego duszę, aby był godny tego zaszczytu. Jeśli nie podda się oczyszczeniu według Mojej Woli, nie może mieć udziału ze Mną [J 13, 4-8]. Próby, które zsyłam na kapłana, są formą jego obmycia, które w symbolicznej formie miały miejsce przy wprowadzeniu w czynności kapłańskie Aarona i jego synów [Wj 29, 4; Kpł 8, 6].

Wiesz jednak, że prawdziwe oczyszczenie dokonuje się w duszy i jej czystość jest sednem Moich zabiegów. Próby i cierpienia duszy przeznaczonej do wyniesienia do godności kapłańskiej muszą na nią przyjść, aby została obyta w mistyczny sposób przeze Mnie samego. Podobne próby daję też duszom przeznaczonym do służby zakonnej. Próby te są konieczne i rzadko która dusza nie musi przez nie przechodzić, a raczej rzadko która dusza przechodzi je dużo wcześniej, także w okresie bezpośrednich przygotowań nie musi już być próbowana.

Same święcenia kapłańskie są już postawieniem Boskiej pieczęci na sercu kapłańskim, aby poprzez nadanie godności kapłańskiej została utwierdzona w łasce i otrzymała potwierdzenie od Boga, że Bóg przyjmuje ją na swoją wyłączną służbę. Wyłączna służba oznacza, że kapłan jest własnością Boga, jest mu poświęcony tak samo wyłącznie jak święte naczynia do sprawowania Sakramentów. Nawet bardziej. Ta szczególna konsekracja obejmuje nie tylko duszę, ale i ciało kapłana, jego język, czynności, spoczynek i pracę, jego myśli i pragnienia. Kapłan należy wyłącznie do Boga. Tak samo jak użycie rzeczy poświęconej Bogu do czynności świeckiej jest świętokradztwem, tak samo kapłan nie może być wykorzystywany przez świat i nie może mu służyć. Jest święty. Jest Mój. Ten, kto kradnie serce kapłana, kradnie ofiarę z Mojego Ołtarza, jest to więc cięższy grzech od kradzieży świętych naczyń liturgicznych. Kto by używał kapłana dla zabawy, zysku lub innych celów świeckich, zbezcześci go bardziej, niż gdyby pił z Mojego kielicha [chodzi o kielich używany do konsekracji wina podczas Mszy św.], bo wyciąga rękę po to, co jest Boskie i święte. Kapłan nie jest przedmiotem, ale życiem Boga, więc świętokradztwo popełnione wobec niego jest uderzeniem bezpośrednio w Boga i Jego najwyższą obrazą.

Sam kapłan powinien chronić swoje serce, ukrywając je przed światem i pokusami złego ducha. Tak jak święte naczynia przechowywane są w bezpiecznym i godnym miejscu i nie wolno ich dotykać osobom przypadkowym i niepowołanym, tak samo kapłan powinien unikać przebywania w miejscach, gdzie mógłby być narażony na niebezpieczeństwo bez potrzeby. Ochroną dla kapłana jest przede wszystkim łaska uświęcająca, modlitwa i strój kapłański. Poprzez te środki chronię kapłana od wewnątrz i na zewnątrz, przed pokusami złego ducha i przed rządzami świata. Kapłan jako Moja wybrana Ofiara i jako Mój powołany Ofiarnik nie powinien nigdy oddalać się zbytnio od Ołtarza, tak samo jak kapłan Starego Testamentu nie miał oddalać się od Namiotu Spotkania [Kpł 10, 7]. Znaczy to, że kapłan powinien duchowo trwać w Mojej obecności, aby pamiętać o swoim powołaniu i nie utracić z oczu celu swojego życia i jego wartości w oczach Bożych. Błogosławię cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.