Kasina WIelka – Kaplica na Brzegu

Aktualności

2022-10-02 16:18

ORĘDZIA O CZCI I KULCIE BOGA. Kapłan jako współczesny Mojżesz i Aaron

ORĘDZIA O CZCI I KULCIE BOGA

Z Księgi Wyjścia – Wj 19, 20-24

Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry, a Mojżesz wstąpił. Pan rzekł do Mojżesza: „Zstąp na dół i upomnij lud surowo, aby się nie zbliżał do Pana, chcąc Go zobaczyć, gdyż wielu z nich przypłaciłoby to życiem. Także kapłani, którzy mogą kiedy indziej zbliżać się do Pana, niech się oczyszczą, aby ich Pan nie pobił”. Wtedy rzekł Mojżesz do Pana: „Lud nie będzie śmiał podejść do góry Synaj, gdyż zakazałeś mu tego surowo, mówiąc: „Oznacz granicę około góry i ogłoś ją jako świętą. Potem Pan powiedział do niego: Idź, zstąp na dół, a potem przyjdź ty i Aaron z tobą”.

Bóg Ojciec: Człowiek, którego wzywam, aby go pouczyć, musi otworzyć się na Moje pragnienia i uwierzyć w to, że prawdziwie jestem Bogiem, mimo że nie odbieram należnej Mi chwały. Moja cierpliwość nie umniejsza Mojego Bóstwa, ale je potęguje. Nauczę cię nowej czci, czystej i świętej, języka, jakim będziesz do Mnie mówić.

Ukryłem się przed człowiekiem, bo jego natura jest zbyt grzeszna, aby mógł zbliżyć się do Mnie i pozostać przy życiu. Muszę być ukryty i uświęcać dusze w niewidzialny sposób, aby przygotować je do spotkania ze Mną. Moja Świętość jest możliwa do przyjęcia przez dusze święte, całkowicie oczyszczone, dlatego Niebo jest miejscem, w którym mogą przebywać tylko aniołowie i święci, bo żadna dusza, która nie jest absolutnie oczyszczona, nie może znieść Mojej Świętości. Musi płonąć wstydem [CZYŚCIEC], aż umniejszy się tak bardzo, aby móc Mnie adorować w wiecznej chwale i stanąć przede Mną w prawdzie twarzą w twarz. Spośród ludzi wybieram jednak dusze, które uzdalniam i upoważniam do bliższego obcowania ze Mną. Te dusze mają wyłączny przywilej zbliżania się do Mnie. Wspomnij, jak wezwałem na Moją górę Mojżesza i Aarona. Nikt jednak więcej nie mógł nawet zbliżyć się do góry, na którą zstąpiłem, a Mojżesz oznaczył jej granice, do których mogą zbliżać się ludzie, aby nie pomarli. Tak ukazałem Moją świętość Izraelowi po raz pierwszy.

Rzeczywistość Starego Testamentu obrazuje w świecie widzialnym rzeczy duchowe, które są większe i prawdziwsze, a jednak pozostają poza zmysłami człowieka. Moja Świętość, która poraża aniołów, jest dziś skryta, niemniej jednak pozostaje taka sama i ten, kto zbliża się do Mnie, przekraczając wyznaczone granicę, musi ponieść karę. Powołałem kapłanów do Mojej służby i uzdolniłem ich do obcowania ze Mną. Spośród nich wybrałem sobie Mojżesza i Aarona i nikomu więcej nie pozwoliłem zbliżyć się do góry [Wj 19, 12; 20-21]. Jednak wyznaczone wcześniej granice [Balaski ołtarzowe] dziś zostały usunięte, a ludzie zapomnieli o Mojej Świętości i nie boją się więcej śmierci. Pamiętaj o tym, że śmierć w ciele nie jest jeszcze tak prawdziwa jak śmierć w duchu [PIEKŁO], bo ta druga śmierć jest na pewno śmiercią wieczną i tej śmierci człowiek przestał się obawiać, to jest dużo gorsze.

Wyznaczyłem prezbiterium jako miejsce święte wokół Mojego Ołtarza. Jest to miejsce przeznaczone wyłącznie do oddawania czci. Ołtarz jest górą, na którą wzywam tylko wybranych [KAPŁANÓW]. Gdyby Mojżesz nie wyznaczył granicy, byłby winny śmierci każdego, kto niegodny zbliżyłby się do tej góry. Czy rozumiesz? W świętych tajemnicach oddaje się tylko kapłanom, których powołałem i przygotowałem. Jak małżonek oddaje się tylko temu, komu złożył przysięgę, tak Ja oddaję się tylko temu, z kim zawarłem ślub. Sakrament Kapłaństwa jest ślubem, jaki łączy Mnie z duszą wybraną, po którym kapłan może dotykać Mojego Ciała i pić Moją Krew. Moją Ofiarę czynię jego ofiarą, w której łączy się ze Mną duszą i ciałem. Jest to wzajemne oddanie się sobie do końca, złączenie dwojga w jedno w całopalnej Ofierze. Takie słowa przekażesz. Błogosławię cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.