BÓG OJCIEC

NIE JESTEŚ PUSTOSTANEM

Ewangelista Marek opowiada nam o następującym wydarzeniu: Jezus przychodzi do Jana Chrzciciela i przyjmuje chrzest. Zadziwiające – przecież nie ma żadne go grzechu i nie potrzebuje oczyszczenia. By zrozumieć to wydarzenie, trzeba popatrzeć na sakrament chrztu św. nie tylko jako na swoiste wymiecenie z ludzkiego serca wszystkich brudów grzechu, ale i widzieć w nim zaproszenie, by to serce nie było jak piękny, ale pusty domek, w którym nikt na stałe nie mieszka.

Jezus przyjął chrzest, by ukazać, że jest umiłowanym Synem Bożym i jest napełniony Duchem Świętym. Chrzest przyjmowany przez człowieka sprawia nie tylko zgładzenie win, ale i zapoczątkowuje życie w Duchu Świętym, którego pełnię darów otrzymuje się podczas sakramentu bierzmowania. Wartość chrześcijanina nie polega więc na tym, że jego serce jest czyste, ale że stało się ono świątynią, w której mieszka Bóg.

.
Wsłuchując się w słowa dzisiejszej Ewangelii i mając przed oczyma obraz dobrze nam znany z naszych świątyń – dziecko chrzczone przez kapłana – nie mogę oprzeć się pewnej myśli. Tam Jezus w Jordanie – tu człowiek przy chrzcielnicy. Tam Zbawiciel napełniony Duchem – tu człowiek, który rozpoczyna życie w Duchu. Ale jest też i taka zbieżność: Jak do swojego Syna Bóg kieruje wtedy do człowieka słowa: Tyś jest moim dzieckiem umiłowanym.

.
Niedziela Chrztu Pańskiego jest świętem radości – pomyśl siostro i bracie: Po chrzcie świętym nie jesteś pustostanem! Ktoś w twoim sercu zamieszkał. Jesteś mieszkaniem Boga.

.

bp Piotr Libera

„Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”
(Mt 3,17)