Kasina WIelka – Kaplica na Brzegu

Aktualności

2023-09-24 16:12

Duch Paraklet. PRZEMIENIENIE PANA JEZUSA NA GÓRZE TABOR

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

Matka Boża: Chcę ci powiedzieć o tajemnicy Bożego objawienia na górze Tabor. Dlaczego właśnie tych trzech Apostołów zostało wezwanych na górę i dlaczego im objawiła się moc Boża w ich Mistrzu? Piotr, Jakub i Jan byli najbliżej Bożych tajemnic. Wszyscy trzej zostali wybrani wśród Dwunastu i wszyscy trzej musieli zostać umocnieni dla łask, jakie przygotował im Bóg. Piotr miał stanąć na czele Kościoła, Jan miał zostać Moim opiekunem, a Jakub miał pierwszy przelać krew męczeńską. Wszyscy oni pozostawali wpatrzeni w tajemnicę Jezusa i szczerze pragnęli być Mu wierni. Jednak dla Męki, jaką miał ponieść Mój Syn, wszystkie cuda i znaki zdawały się być zbyt małe. Apostołowie zostali później zmiażdżeni bólem i hańbą. Było to coś przekraczającego ich umysły i dlatego znak, jakiego potrzebowali, musiał również przekroczyć to, co umysł człowieka potrafi ogarnąć, musieli ujrzeć Boga. Bóg w swoim miłosierdziu obdarował ich tą łaską i ujrzeli Tego, którego czczą aniołowie. To przeżycie pozostawi ich w wielkiej zadumie. Odtąd będą patrzeć na Jezusa nie jako na Mistrza, ale jako na Boga, świadomi, że prawdziwie jest Bogiem. Mimo tych wzniosłych przeżyć Golgota pokona ich człowieczeństwo, jednak łaska, która została im dana, nie zniknie i kiedy rozpacz i lęk przestały panować w ich sercach, wspomnieli na jaśniejącego ich Mistrza i głębiej pojęli tajemnicę Zbawienia. Musieli pojąć ją głębiej, bo zostali postawieni na czele Apostołów i wszystkich późniejszych uczniów Jezusa jako ich wzory w przyszłym życiu Kościoła, którego cechami była hierarchiczność, posłuszeństwo w wyznawaniu wiary, miłość do Mnie, Matki Jezusa, i męczeństwo.

Tym, od których więcej się wymaga, daje się również więcej. Wszystkie łaski Ducha Świętego objawione są w Kościele dla dobra wszystkich. Dlatego nie ma objawień „prywatnych”. Każde objawienie ofiarowane przez Ducha Świętego członkowi Kościoła jest ofiarowane dla dobra całego Kościoła. Nie znaczy to, że każde objawienie i każdą łaskę trzeba ujawnić wszystkim, ale że Duch Święty działa zawsze, widząc potrzebę całego Mistycznego Ciała, dlatego łaska dana jednej duszy w jednym miejscu, może uleczyć chore miejsce znajdujące się w jej pobliżu czy wokół niej. Uświęcenie jednej duszy promieniuje na cały Kościół święty, dlatego błędem Kościoła jest odrzucanie tych nadprzyrodzoności i pozostawienie wiernych samych sobie z łaską Bożą. Dusze opuszczone przez kapłanów, nieumocnione przez posługę Bożych wybrańców, nie będą potrafiły wykorzystać danych im łask i tak jak Apostołowie, mimo cudów, które ujrzeli, upadną z powodu trudności, jakie ich spotkają. Każda łaska Ducha Świętego jest wspólną sprawą całego Kościoła, dlatego żadna dusza i żadna łaska nie powinna pozostać poza Kościołem. Kapłani są zdania, że Bóg sam obroni dusze, które wybrał, ależ tak, w wielu wypadkach tak będzie, obroni je przez posługę kapłanów, jeśli jednak Duchowi Świętemu nie uda się ich nakłonić, łaski te zginą ze stratą dla całego Mistycznego Ciała.

Bóg czyni cuda, czyni tak wiele cudów każdego dnia, a od człowieka wymaga tylko przyjęcia ich i uwierzenia, niczego więcej. Wiara daje siłę na przetrwanie trudnych doświadczeń i wytrwanie w próbach. Kościół winien być zawsze w komunii z Chrystusem, wsłuchiwać się w pragnienia Ducha Świętego, który działa z rozmachem tylko tam, gdzie napotyka dusze pokorne. Łaski dane jednej osobie rozlewają się na cały Kościół, jednak grzechy popełnione przez jednego członka Kościoła również rozlewają się na cały Kościół. Tłumiąc łaskę Ducha Świętego, Kościół niszczy naturalną przeciwwagę dobra, które jak balsam zlewa Duch Święty na rany grzechowe Mistycznego Ciała. Czy nie wiecie, że ciało ludzkie samo dąży do uzdrowienia, kiedy zostanie zranione? Tak samo Ciało Mistyczne Kościoła świętego zostaje uzdrawiane tajemniczą siłą i gdyby tylko pozwolono tej sile działać, uzdrowiłaby swe członki. Przyjmijcie Ducha Świętego, który tak obficie udziela swych łask w tych czasach.