KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

Duch Święty: Musimy dziś dokończyć nasze rozważania. Ostatnie Moje orędzie dotyczyć będzie daru bojaźni Bożej. Ta łaska jest udzielana duszom postępującym na drodze Bożej, ale zmagającymi się ze słabością własnej natury. Bojaźń Boża nie jest bowiem strachem przed Piekłem, ale świętym lękiem przed rozłąką z Bogiem i przed utratą Jego łaski. Grzech zagraża duszy. Ma moc zniszczyć łaskę uświęcającą. Każda pokusa jest niebezpieczeństwem i może prowadzić do utraty łaski. Ponieważ człowiek nie potrafi dostrzec dalekosiężnych planów złego ducha, lekceważy niektóre pokusy, które w jego mniemaniu nie zagrażają jego duszy utratą łaski. Zły duch jednak podkrada się do duszy jak wąż, powoli, aby ukąsić ją śmiertelnie  wtedy, gdy będzie już bardzo blisko i kiedy dusza nie zdoła mu uciec. Przybliża się więc przez drobne pokusy. Wszelka uległość wobec zła jest więc niebezpieczeństwem prowadzącym do utraty łaski. Dlatego zostało wam powiedziane: „Unikajcie wszystkiego, co ma choć pozór zła” – Tes 5, 22.  

Dar bojaźni Bożej uwrażliwia duszę na Wolę Bożą. Człowiek obdarzony tym darem w stopniu doskonałym unika wszelkiego grzechu nie dlatego, że obawia się kary Bożej, którą chętnie i w każdej formie pragnąłby przyjąć, ale dlatego, że śmiertelnie lęka się zranić Serce Boże i zasmucić Jego Majestat choćby najmniejszym przewinieniem. Idąc przez życie wraz ze Mną, dostrzega wszystkie swoje niewierności i zwalcza je przy pomocy łaski. Nigdy jednak z rozmysłem nie ulega pokusom, postrzegając grzech jako jedno z największych nieszczęść, jakie mogłyby go spotkać. Cierpienie z powodu zranienia Boga jest dla niego tak wielką karą, że woli cierpieć, po ludzku oceniając, dużo gorzej, niż gdyby miał znosić cierpienia z powodu obrazy Boga i zranienia Go.

Wiąże się to ściśle z poznaniem Boga i Jego doskonałej dobroci. Dopiero w tym świetle poznania człowiek rozumie, czym jest grzech popełniony w obecności Bożej, w duszy, która żyje łaską uświęcającą, i jak bardzo godzi w doskonałą naturę Boga. Widząc więc wyraźnie Serce Boże i jego złączenie z własnym sercem, człowiek taki wie, że cokolwiek zbrudzi jego własne serce, dotknie też swoją ohydą Serce Zbawiciela, które wówczas niewypowiedzianie cierpi. Trudno jest opisać ten bolesny proces, ale można go porównać do dziecka w łonie matki, która przyjmuje truciznę, pijąc, paląc lub przyjmując narkotyki i po stokroć bardziej szkodzi dziecku niż sobie. Doskonała niewinność, absolutna dziewiczość i bezbronność dziecka może być najlepszym obrazem Boskiego Serca, które oddaje się całe miłującej duszy.

Ten dar jest bardzo ważny i bardzo cenny. aby go w sobie rozwinąć i pomnożyć należy zawsze rozważać swoje postępowanie z punktu widzenia Boga i Jego Woli. Obserwować przez wewnętrzną kontemplację oblicze Boże, aby Go niczym nie zasmucić. Przede wszystkim jednak wspomagać się w tym procesie czystym przystępowaniem do świętych sakramentów i modlitwą o ten dar. Błogosławię cię, Moje dziecko. Módl się wiele i proś o Moje dary, bo ten, kto będzie o nie prosił, otrzyma. Amen. 

Modlitwa do Ducha Świętego o światło w rozumieniu tekstu

zobacz też:

TRAKTAT O PRAWDZIWYM NABOŻEŃSTWIE DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

DO KAPŁANÓW UMIŁOWANYCH SYNÓW MATKI BOŻEJ

KONTEMPLACJA MARYI

KONTEMPLACJA BOGA OJCA

KONTEMPLACJA JEZUSA CHRYSTUSA

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

ORĘDZIA O CZYSTOŚCI

Stwórz, we mnie, Boże, serce czyste i odnów we mnie moc ducha.

Litania do Ducha Świętego

Modlitwy do Ducha Świętego

NOWENNA DO DUCHA ŚWIĘTEGO

Wezwania do Ducha Świętego

GRZECHY PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU