Ewangelia wg. św. Mateusza   8,5-17

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”.
Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: «Idź», a idzie; drugiemu: «Chodź tu», a przychodzi; a słudze: «Zrób to», a robi»”.
Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: „Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Do setnika zaś Jezus rzekł: „Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś”. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.
Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka opuściła ją. Wstała i usługiwała Mu.
Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: „On wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby”.

Komentarz do Ewangelii:

Moja wiara

Wiara setnika zaskoczyła samego Jezusa, tym bardziej że człowiek ten nie należał do narodu żydowskiego. Można przyzwyczaić się do pewnych praktyk religijnych i niestety zapomnieć o Bogu żywym. Czasem spotykamy osoby, nawet wyznawców innych religii, którzy zawstydzają nas swoją gorliwością i wiernością w praktykowaniu wiary. Dobrze jest od czasu do czasu zrobić sobie rachunek sumienia i zapytać się samego siebie: Czy moja wiara jest wciąż jeszcze żywa? Czy nie spełniam pewnych praktyk religijnych jedynie z przyzwyczajenia lub tradycji.
.
Panie, dodaj mi wiary. W obliczu ludzkich tragedii, grzechu i braku wierności, spraw, abym pozostał przy Tobie i z ufnym sercem przyzywał Twojej litości.

.

ks. Mariusz Krawiec SSP