Ewangelia wg. św. Łukasza  8,4-15

Gdy zebrał się wieki tłum i z miast przychodzili do Jezusa, rzekł w przypowieści: „Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny”.
Przy tych słowach wołał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”.
Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść.
On rzekł: „Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli.
Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu.
W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość”.

Komentarz do Ewangelii:

Pielęgnować miłość

Jesteśmy glebą, na która pada ziarno słowa Bożego. I tak jak w przyrodzie kilka czynników decyduje o tym, czy ziarno to wykiełkuje i wyda plon, tak też jest i z nami. Można przyjąć słowo Boże owacyjnie, ale szybko też o nim zapomnieć. Można podejść z entuzjazmem do uprawy tego, co Pan zasiał, ale z czasem popaść w zniechęcenie i wycofać się z pielęgnacji tego, co wyrosło. Relacja człowieka z Bogiem opiera się na miłości. I tak jak w miłości pomiędzy ludźmi uczucie trzeba pielęgnować i rozwijać, tak też jest w miłości nadprzyrodzonej. Jezus wiele razy zachęcał swoich uczniów do wytrwałości w miłości. Nie dajmy się zwieść pokusie „jakoś to będzie” i pracujmy każdego dnia, budując miłość Bożą w nas.

.

.

ks. Mariusz Krawiec SSP