Ewangelia wg. św. Łukasza    2,41-51

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych.
Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”.
Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.
A Matka Jego chowała wiernie te wspomnienia w swym sercu.

Komentarz do Ewangelii:

Pokorna cierpliwość

Maryja i Józef patrzyli na dwunastoletniego Jezusa w kategoriach ludzkich. Według nich, Jezus powinien zachowywać się tak jak każdy inny chłopak w tym wieku. Nie wzięli jednak pod uwagę tego, że mają do czynienia z Synem Bożym. Potrzebowali czasu, aby to zaakceptować. Często w sprawach duchowych potrzebujemy czasu, aby zaakceptować i zrozumieć pewne doświadczenia, które nas spotykają. I nie jest to bynajmniej nasza wina. Człowiek w swej ograniczoności nie jest w stanie od razu wszystkiego zrozumieć. Dlatego Bóg wiele spraw dawkuje, tak abyśmy mogli do nich dojrzeć. Bądźmy cierpliwi i podchodźmy do wszystkiego z pokorą, a Bóg zatroszczy się o wewnętrzne światło dla nas.
.
Panie, wiem, że Ty chcesz mojego dobra. Krok po kroku dajesz mi poznać, to co jest dla mnie ważne w perspektywie mojego wewnętrznego wzrostu. Proszę Cię o cierpliwość i pokorę.

.

ks. Mariusz Krawiec SSP