EWANGELIA (Mk 7, 31-37) – Uzdrowienie głuchoniemego

(…) On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka.

————–

Jezus nie potrzebował żadnych gestów ani szczególnych zachowań, by uleczyć głuchoniemego. Wielokrotnie uzdrawiał przecież samym Słowem. Uzdrawiał, nawet nie widząc chorego bezpośrednio, samym pragnieniem swego Serca. Dziś jednak czyni wyraźne gesty, ale nie chodzi tu o zachowania magiczne, jakieś specjalne czary-mary. Włożył palce w jego uszy i śliną dotknął jego języka – to ma bardzo bliski, osobisty charakter. Widzimy Boga, który wkracza w świat naszej fizyczności, któremu nasze ciało nie jest obce.

Jezu, proszę, zapraszaj mnie często na miejsce osobne, z dala od tłumu, bym dotknięty przez Ciebie doznawał uzdrowienia. 

Cała Ewangelia ⇩ 

EWANGELIA  (Mk 7, 31-37)

Uzdrowienie głuchoniemego

Słowa Ewangelii według świętego Marka.

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.
Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.
Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: «Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę».

Oto słowo Pańskie.

Ewangelia dzień poprzedni