Urodził się w rodzinie wiejskiej w Pouy niedaleko Dax (obecnie St-Vincent-de-Paul). Studiował w Tuluzie. Mając 19 lat został kapłanem. Od 1608 roku mieszkał w Paryżu. Tutaj został proboszczem. Był także kapelanem w domu generała galer królewskich. W tym czasie złożył ślub poświęcenia się ubogim. W ciągu najbliższych lat zgromadził kapłanów, którzy pragnęli podjąć opiekę nad potrzebującymi. W 1625 roku założył zgromadzenie Misjonarzy – lazarystów. Powołał także zgromadzenie żeńskie Sióstr Miłosierdzia, zwane wincentkami lub szarytkami. Wniósł wielki wkład w dzieło chrześcijańskiego miłosierdzia – zorganizował Caritas we Francji. Przyczynił się do odnowy życia religijnego.

Matko Boża! Tę modlitwę składam w Twoim Niepokalanym Sercu, ponieważ Ty wiesz najlepiej, gdzie i komu w danej chwili ona jest najbardziej potrzebna.

W dniu dzisiejszym łączę moje cierpienia i mój krzyż i cierpienia i krzyże ludzi, którzy nie ofiarują ich Bogu, z Twoim Krzyżem Panie Jezu przez Niepokalaną Mamę Twoją i proszę Cię:

Panie Jezu przez Bolesną Mękę Twoja i Krew, którą wylałeś za nas, za mnie na Krzyżu, przez Najświętszą Agonię Twoją przez Miłosierdzie Boże, daj łaskę zbawienia duszom dziś i w tej chwili umierającym, aby nie poszły na wieczne potępienie.

26 września 1683 r. dwaj chłopcy, pasący bydło, znaleźli na drzewie dzikiej gruszy jaśniejący obraz. Wizerunek, umieszczony w zbudowanym dlań kościele, zaczął gromadzić rzesze ludzi. W miejscu zaś, gdzie według tradycji ukazał się cudowny wizerunek, została później zbudowana kaplica. Komisja biskupia dwukrotnie: w 1684 i 1700 r. wydała dekret o niezwykłości łask. Doświadczyli ich już w czasie wyprawy pod Wiedniem Jan Michałowski i Grzegorz Kulczycki, wysłani przez króla Jana III Sobieskiego do księcia Lotaryngii. Musieli się oni w przebraniu przedzierać przez obóz turecki. Uratowali się, bo polecili się opiece Matce Bożej Leśniańskiej i kiedy wrócili szczęśliwie z wojny do kraju, złożyli Jej swoje wota oraz zabrane Turkom pałasze.

Według legendy byli bliźniakami. Studiowali medycynę. Jako lekarze nie brali pieniędzy za swoją pomoc – tzw. anargyroi, „nie biorący zapłaty”. Jak Chrystus podnosili paralityków, przywracali wzrok, wyrzucali diabły, wskrzeszali. W ten sposób nawrócili wielu na chrześcijaństwo.

Urodził się w Gielniowie koło Opoczna. Studiował na Akademii Krakowskiej. Mając 22 lata wstąpił do bernardynów w Warszawie, gdzie przyjął imię zakonne Władysław. W kilka lat później został kapłanem. W Krakowie pełnił funkcję prowincjała. Brał udział w kapitułach generalnych zakonu – w Urbino (1490) i w Mediolanie (1598). Życie jego było przepełnione modlitwą i duchem pokuty. Miał szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej. Zapamiętano go jako płomiennego kaznodzieję. Był jednym z pierwszych duchownych, który wprowadził do Kościoła język polski poprzez kazania i poetyckie teksty.

EWANGELIA (Łk 16,19-31)

ZA KIM WŁAŚCIWIE PODĄŻAĆ?

Kolejny rok w Uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej w Kaplicy Na Brzegu – 26 sierpnia nie będzie odprawionej Mszy św. odpustowej.

   W latach 60′-tych Prymas Stefan Wyszyński z okazji 1000 lecia Państwa Polskiego, Chrztu Polski wysłał List do metropolitów diecezjalnych w Polsce o patriotyczny obowiązek odprawiania Mszy św. w tym dniu w miejscach kultu Matki Boskiej Częstochowskiej (bazyliki, kościoły, kaplice) w podziękowaniu Królowej Polski za opiekę nad Narodem Polski.

W tych latach w Kasinie Wielkiej ks. kanonik Edward Szczyrzyński w odezwie na apel ówczesnego Prymasa w każdym dniu 26 sierpnia jeśli przypadało w dni robocze, odprawiane były  3 uroczyste  Msze św. w Kaplicy Na Brzegu, a jeśli odpust wypadł w Niedzielę to odprawiana była poranna Msza św. Kolejny ks. proboszcz Stanisław Gacek podtrzymywał ten obowiązek, również ks. kanonik Marian Juraszek kontynuował ten obowiązek czczenia Matki Boskiej Częstochowskiej Królowej Polski w Kaplicy Na Brzegu.

     Na początku sierpnia 2009 roku jedna z piszących ten tekst osób zamawiając w zakrystii Mszę św. odpustową w intencji zmarłych z roli Brzegi (taka Msza św. zamawiana jest od zawsze) w obecności zestresowanej służby kościelnej (organista, kościelny), otrzymała odpowiedź od nowo przybyłego proboszcza (Wiesław Maciaszek), że żadnego odpustu nie będzie w Kaplicy Na Brzegu, nie uznaje przydrożnych kapliczek, że to miejsce nie jest konsekrowane i nie wolno tam Mszy św. odprawiać – JEST TO KŁAMSTWO ALBO NIEWIEDZA – takie dokumenty są – zobacz 

Tym samym ks. Wiesław Maciaszek podważył autorytet ks. bp Stanisława Rosponda, bp pomocniczego Księcia kardynała Adama Stefana Sapiechy ówczesnego metropolity krakowskiego.

Od ponad 750 lat ciało św. Klary z Asyżu spoczywa w nienaruszonym stanie. Dlaczego zakon franciszkański obchodzi wspomnienie liturgiczne – znalezienia ciała św. Klary.  Jej ciało wszak nigdzie nie zginęło. Całe życie ta święta związała z Asyżem, tutaj w 1193 r. urodziła się i tutaj 60 lat później zmarła w klasztorze św. Damiana 11 sierpnia 1253 r. Dzień później odbył się jej pogrzeb, któremu przewodniczył papież Innocenty IV. Papież Aleksander IV w 1255 roku ogłosił ją świętą.

… w tym dniu, zawsze choć na chwilę zaświeci słoneczko!

 „Matka miłosierdzia tak gorąco pragnie ocalić grzeszników, iż sama szuka ich, by im nieść pomoc”. św. Alfons  „Tak jak Rut znalazła łaskę w oczach Boga, tak Maryja znalazła łaskę u Boga, by ocalić grzeszników, którzy są kłosami opuszczonymi przez żniwiarzy”. św. Bonawentury   „Nie ma tak zepsutego i uwikłanego w występkach grzesznika, którym by Maryja wzgardziła i odtrąciła go od siebie”. bł. Blozjusz „Jak szatan krąży, szukając, kogo by pożarł, tak Maryja chodzi i szuka, komu by pospieszyć z pomocą”. św. Bernardyn Sieneński

„Kochajcie Maryję i czyńcie wszystko, co możecie, aby Ją ludzie kochali. Odmawiajcie ku Jej czci różaniec. Czyńcie to zawsze.”

o. Pio

Francesco Forgione urodził się 25 maja 1887 roku w Pietrelcinie, małym miasteczku w Kampanii na południu Włoch, w rodzinie pobożnych, ciężko pracujących na chleb chłopów.

Wybrane objawienia:

.

List do Ojca Augustyna, 7 kwietnia 1913 r:
Moj drogi Ojcze, w piątek rano, kiedy jeszcze leżałem w łóżku, ukazał mi się Pan Jezus. Był zdruzgotany i załamany. Ukazał mi ogromny tłum księży, pośród których było wielu dygnitarzy z różnych kościołów.
Jedni odprawiali Msze św. bez należnego nabożeństwa, inni ubierali lub zdejmowali szaty liturgiczne bez żadnego szacunku. Widok Pana Jezusa w tak opłakanym stanie wywołał we mnie ogromny ból. Zapytałem dlaczego tak cierpi. Nie odpowiedział, tylko pokazał mi ukaranie tych księży. Za chwile jednak, patrząc na nich z wielkim smutkiem zapłakał i zobaczyłem jak dwie duże łzy spłynęły po Jego twarzy. Odwrócił się i odszedł stamtąd wypowiadając gorzko pod ich adresem –„Mordercy!”

Panie Jezu Chryste!

Ty przez swoje Boskie Serce,

bogate w miłosierdzie,

wylałeś na cały świat miłość swego Ojca

jako uświęcający żar Ducha Przenajświętszego.

Racz przyjąć nasze modlitwy,

prace,

radości,

cierpienia i złącz je dzisiaj ze swą Ofiarą Krzyża,

obecną w tajemnicy Eucharystii dla zbawienia świata.

Jedną z najpiękniejszych praktyk wynagradzających Panu Jezusowi za nasze grzechy jest godzina święta. Chrystus wskazał to nocne czuwanie Małgorzacie Marii Alacoque podczas trzeciego objawienia w 1674r., kiedy powiedział:  

.

„A we wszystkie noce z czwartku na piątek dam ci uczestnictwo w tym śmiertelnym smutku, który odczułem w Ogrodzie Oliwnym. I żeby Mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, którą zanosiłem wówczas do mego Ojca wśród wszystkich Moich udręczeń, będziesz wstawać między godziną jedenastą a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze Mną z twarzą pochyloną ku ziemi. A czynić to będziesz tak dla uśmierzenia gniewu Bożego, błagając o miłosierdzie tak dla grzeszników, jak dla złagodzenia w pewien sposób goryczy, którą czułem z powodu opuszczenia Apostołów, tak iż musiałem czynić im wyrzuty, że nie mogli czuwać ze Mną jednej godziny.”

Św. Faustyna starała się odprawiać godzinę świętą pomimo oschłości, zmęczenia i choroby. Wiele razy opisała to w Dzienniczku:

Maria Bernardyna Jabłońska – duchowa córka św. brata Alberta Chmielowskiego, współpracownica i kontynuatorka jego dzieła miłosierdzia – żyjąc w ubóstwie dla Chrystusa poświęciła się służbie najuboższym.

Kościół stawia nam dzisiaj za wzór tę świątobliwą zakonnicę, której dewizą życia były słowa: „dawać, wiecznie dawać”. Zapatrzona w Chrystusa, szła wiernie za Nim, naśladując Go w miłości. 

Chciała zadośćuczynić każdej prośbie ludzkiej, otrzeć każdą łzę, pocieszyć choćby słowem każdą cierpiącą duszę. Chciała być dobrą zawsze dla wszystkich, a najlepszą dla najbardziej pokrzywdzonych. „Ból bliźnich moich jest bólem moim” – mawiała. Wraz ze św. Bratem Albertem zakładała przytuliska dla chorych i tułaczy wojennych.

Wysławiamy Cię, umiłowany Jezu

.

Jezu, wielbimy Cię i kochamy w tym Sakramencie, który upamiętnia Twoją krzyżową mękę. Wiemy, że jesteś prawdziwie obecny na ołtarzu w Hostii świętej i ko­chasz nas z taką samą miłością, z jaką kochałeś, gdy umierałeś na krzyżu.

.

Dziękujmy Ci, o Panie, i wielbimy Cię wraz ze wszystkimi, którzy w tej chwili wielbią Ciebie i kochają Cię.

.

Jezu obecny w Najświętszej Eucharystii, wpatrujemy się w Ciebie oczami pełnymi wiary. Eucharystia zawiera Twoje Ciało, złożone w ofierze za nas i Twoją Krew, przelaną za nas wszystkich. Ty ofiarujesz nam Swoje Ciało i Krew, aby nas wesprzeć na drodze do życia wiecznego i chwalebnego zmartwychwstania. Tobie zawierzamy siebie i w Tobie pokładamy nadzieję.

Należał do grona dwunastu Apostołów. W Ewangelii św. Marka jest nazwany: Lewi, syn Alfeusza z Kafarnaum. Jezus powołał go na swego ucznia, kiedy pełnił urząd celnika. Mateusz przed pójściem z Mistrzem wydał ucztę, na którą zaprosił celników i grzeszników. Najstarsza tradycja przypisuje Mateuszowi autorstwo pierwszej Ewangelii, napisanej dla Żydów w języku aramejskim, argumentującej, że Jezus jest oczekiwanym przez nich Mesjaszem. W Nim spełniły się wszystkie proroctwa. Jak świadczy Klemens Aleksandryjski Mateusz do 42 roku przebywał i nauczał w Jerozolimie,

EWANGELIA (Mt 9,9-13)

Po prostu wstać

ks. Mariusz Krawiec SSP

Co cię powstrzymuje, aby porzucić grzech?

Św. Andrzej Kim Tae-gon, kapłan (+1839) i św. Paweł Chong Ha-sang (+1867) – męczennicy. Z początkiem XVII wieku świeccy chrześcijanie zanieśli wiarę do Korei. Misjonarze francuscy przybyli tam dopiero w 1836 roku. Wkrótce potem wybuchły krwawe prześladowania, podczas których zginęli między innymi: pierwszy kapłan koreański Andrzej Kim Tae-gon i wybitny apostoł świecki Paweł Chong Ha-sang. W XIX wieku około 10 000 wiernych oddało życie za Chrystusa.

Matka Boża ukazała się jeden jedyny raz dnia 19 września 1846 roku dwojgu pastuszkom: 15-letniej Melanii Calvat i 11-letniemu Maksyminowi Giraud na górze w La Salette, w Alpach wysokich we Francji.
Dzieci zobaczyły Ją siedzącą wewnątrz niezwykle jasnej kuli. Zakryła dłońmi twarz, łokcie oparła na kolanach i płakała. Na jej piersiach widniał krzyż z Jezusem Chrystusem z zawieszonymi na nim narzędziami męki: młotkiem i obcęgami. Z tego krzyża promieniowała niezwykła jasność otaczająca Maryję.
.
Objawienie Maryi, którą dzieci nazwały „Piękną Panią”, ma nas obudzić, zburzyć naszą obojętność, naszą pewność siebie i doprowadzić do oparcia naszego życia na Jezusie Chrystusie. Słowa Orędzia obnażają nasze nieposłuszeństwo wobec Boga, lekceważenie Kościoła i sakramentów świętych. Słowa Orędzia zapraszają, abyśmy odnowili modlitwę i nasze świadectwo wobec całego Jej ludu. Nasza Matka przekonuje nas, że nawet troskliwie złożona na ręku dziecka kromka chleba budzi Jej współczucie i wstawiennictwo. Uczy, że żadna nasza ziemska troska nie pozostaje poza zasięgiem Jej czułego spojrzenia. Ona przychodzi zatroskana, abyśmy dostrzegali i dobrze rozumieli to, co dzieje się w naszym życiu.

„To nie technologia określa, czy komunikacja jest autentyczna, czy też nie, ale serce człowieka i jego zdolność do dobrego wykorzystania środków jakimi dysponuje.”

papież Franciszek

Urodził się 28 grudnia 1550 roku w Rostkowie na Mazowszu. Był synem kasztelana zakroczymskiego. W wieku 14 lat razem z bratem został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Stanisław połączył naukę z życiem religijnym. W grudniu 1565 roku ciężko zachorował. Nagłe uzdrowienie przypisał Matce Bożej, do której miał wielkie nabożeństwo. Stanisław pragnął wstąpić do zgromadzenia jezuitów, ale nie mógł liczyć na pozwolenie rodziców. W sierpniu 1567 roku pieszo, w przebraniu, uciekł z Wiednia. Dotarł do Dyllingi w Bawarii (ok. 650 km) i zgłosił się do św. Piotra Kanizjusza. Ten wysłał go do Rzymu, gdzie św. Franciszek Borgiasz przyjął go 28 października 1567 roku do nowicjatu. Swoim wzorowym życiem, duchową dojrzałością i rozmodleniem budował całe otoczenie. Mając 18 lat złożył śluby zakonne.

EWANGELIA (Łk 16,10-13)

MOST CZY PRZEPAŚĆ?

ks. Bogusław Zeman – paulista

„Styl” ziemskiej pielgrzymki często decyduje o wiecznym finale

Urodził się 1 listopada 1822 roku w Wojutynie w diecezji łuckiej na Wołyniu. W jedenastym roku życia stracił ojca, a pięć lat później jego matka z racji swej działalności patriotycznej została deportowana na Syberię. Po ukończeniu gimnazjum Zygmunt studiował matematykę w Moskwie i nauki humanistyczne na Sorbonie i w College de France.

W 1851 roku powrócił do kraju i wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu, skąd po roku został wysłany do Akademii Duchownej w Petersburgu. Tam przyjął święcenia kapłańskie 8 września 1855 roku, po których pracował duszpastersko i objął katedrę filozofii. 6 stycznia 1862 roku bł. Pius IX mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim.