W czwartek 20 stycznia przypada 8. rocznica śmierci Ks. Kanonika Mariana Juraszka, budowniczego naszego nowego Kościoła, nowej plebani, która dla wielu parafian w tamtym czasie jak sami mówili, że „było to niepotrzebne, przecież jest plebania stara, że to rozrzutność, jest budowa nowego kościoła”. Dzisiaj kiedy zaglądamy do wpisów w Kronice Parafialnej, gdzie czytamy ilu mianowanych proboszczów opuszczało naszą Parafię po przyjeździe do Kasiny i zaraz się pakowali z powrotem ze względu na TRAGICZNE WARUNKI jakie oferowała ówczesna plebania w Kasinie Wielkiej. Ks. Marian Juraszek można powiedzieć zastał Kasinę Wielką biedną, ze zrujnowaną gospodarką kościelną, a zostawił murowaną i bogatą duchowo i materialnie. Można wyliczać wiele Jego wykonanych dzieł przy współpracy Parafian, ale do tych najważniejszych i najbardziej mających znaczenie to: nowy Kościół, nowa plebania, nowy cmentarz, wodociąg z góry Lubogoszcz, dwukrotny generalny remont starego zabytkowego Kościoła. Wykonał to pełniąc posługę Proboszcza w latach (od 1971 wikariusz ekonom) od 1973 – 2009. Każdą sprawę zawierzał Matce Bożej Częstochowskiej w Kaplicy Na Brzegu, dzięki temu wszystkie sprawy kończyły się po Bożemu.  

Jak bardzo był Ks. Kanonik Marian Juraszek oddany naszej Najukochańszej Królowej, Pani Częstochowskiej można w jednym zdaniu podsumować całą jego posługę Proboszcza w Kasinie Wielkiej: „Nowy Kościół został wybudowany ku czci Matki Bożej Jasnogórskiej, której Obraz od dawna czczony jest w Kaplicy Na Brzegu” – czytamy w historii Kaplicy Na Brzegu.

Miejmy Śp. Ks. Kanonika Mariana Juraszka zawsze w swojej pamięci, zwłaszcza kiedy jesteśmy w Kościele Parafialnym lub w innym miejscu kiedy korzystamy z owoców Jego pracy dla dobra naszej Parafii. Pamiętajmy o stałej modlitwie za Nim ufając, że już jest u naszej kochanej Matki Niepokalanej, Maryi. Niech ta nasza ciągła modlitwa, może już Jemu nie potrzebna będąc w Niebie przyczyni się do pomocy innym kapłanom, którzy swojej posługi nie wypełniali zgodnie ze swoim powołaniem i Wolą Bożą, a teraz cierpią przerażające męki w Czyśćcu. Matko Boża Częstochowska, módl się za Nim, Matko Kapłanów, módl się za Nim. Dobry Jezu, a nasz Panie daj Mu wieczne spoczywanie…

<— Powrót do czytelni

Skarbem mężczyzny jest jego żona. Współczucie i miłość kobiety potrafią sięgnąć prawdziwych wyżyn i dodać skrzydeł mężczyźnie, który tę miłość widzi i ceni – mówi Pan Jezus w Orędziach o małżeństwie.

Podstawą porozumienia się z kobietą jest rozmowa. Mąż czuje się kochany, kiedy jest otoczony czułością i miłosną obecnością swojej żony. Kobieta potrzebuje słów, bo jako istota bardziej duchowa, karmi się miłością wewnętrznie. Sfera intymna małżonków zaspokaja całkowicie potrzebę miłości mężczyzny, ale nie kobiety. Z kobietą trzeba rozmawiać. Dopiero te dwie sfery zapełnione miłością dają jej poczucie bycia kochaną. Same czyny nie wystarczą. Kiedy mąż nauczy się rozmawiać ze swoją żoną i zdobędzie jej zaufanie, zdobędzie jej serce i wydobędzie z niego miłość tak słodką, że wynagrodzi mu ona cały trud jej nauki. Mąż powinien bowiem bronić swojej żony zawsze i zawsze stawać po jej stronie, choć nie zawsze musi się z nią zgadzać. Niemniej jednak zawsze powinien jej wysłuchać i rozwiać obawy rodzące się w jej sercu, zanim zaczną je zamykać i ochładzać.

Zobacz dekoracje z poprzednich lat

KOLĘDY I PASTORAŁKI

OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ – ORĘDZIA

PAN JEZUS: Posłuchaj więc, jestem obecny w Najświętszym Sakramencie, który przyjmujesz. Chcę, aby człowiek zrozumiał, że Komunia święta umacnia duszę w dobrym i zapobiega popełnianiu grzechów. Dziś więc pragnę wyjaśnić ci tajemnicę, dlaczego Msza święta poranna jest najodpowiedniejszą i największą korzyść czerpie z niej dusza.

Prawdą jest, że Msza święta jako odnowienie Mojej Ofiary powinna być sprawowana w godzinach porannych, a godziny popołudniowe zostały wprowadzone wraz z wieloma innymi udogodnieniami dla ludzi. Jako rzeczywista ofiara, a nie fikcyjne przypomnienie, Msza święta powinna być odnawiana w czasie podobnym do tego, w jakim się faktycznie dokonała, a więc od godzin porannych do godziny 15:00, która jest godziną Mojej śmierci. W tej godzinie zakończyła się Ofiara i rozpoczęła się Godzina Miłosierdzia, w której świat został obmyty strumieniami Mojej Krwi Wody z Mojego Serca. 

<— Powrót do czytelni

PAN JEZUS: Ja nie jestem pasterzem, który prowadzi owce, grające na piszczałkach. Ja jestem Pasterzem, który wnosi powagę i pokorę do domu Ojca, który zdejmuje sandały przed składaniem Mu ofiary. Ja jestem Pasterzem, który pragnie sprawiedliwości, którego odnajduje się w ciszy. Zabierzcie te wszystkie hałaśliwe wrzaski sprzed Moich oczu. Nie chcę ich widzieć w Moim Kościele. Ja jestem Bogiem cichym i pokornym. Pragnę uwielbienia. Pragnę tylko i wyłącznie oddawania Mi chwały. Brzydzę się śpiewem i tańcem nie oddającym Mi czci. Brzydzę się tymi, którzy odbierają Mi chwałę w Moim Kościele, ukazując swoją /chwałę/ przed Moimi owcami. Przychodzicie do Mojego domu odebrać Mi cześć? Przychodzicie uczynić samych siebie bogami? Ja nie chcę śpiewu bez serca. Jeśli twoja mowa nie jest mową twojej duszy, zabierz ją sprzed Moich ołtarzy, bo nie będę jej znosił. Tak, wasz śpiew jest Mi obrzydliwy, bo przynosi chwałę wam samym, a nie Mnie.

Zapatrzyliście się w siebie i sądzicie, że śpiewając o Mnie, stajecie się święci, a wszyscy patrząc na was krzyczą: „Chwała!”. Ale komu? Czy to dla Mnie wołacie? Ja was nie słyszę. Wy nie słyszycie Mnie. Jest Mi przykro. Obłuda i fałszywa ideologia przechadzają się przed Moimi oczyma. Na Moich ołtarzach przelewa się Moja Krew, wśród waszych radosnych okrzyków: „Chwała!”. Komu chwała? Płaczę, cierpię, umieram, a wy wołacie radośnie: „Panie!”. Chcę współcierpienia! Chcę zjednoczenia w bólu!

Niech się lękają ci, co przychodzą do Mnie, co przychodzą do Mojego domu i zasłaniają Mnie swoją pychą. Znam wasze serca. Rozpoznaje wasze myśli. Nie odbierajcie Mi Mojej chwały w Moim domu. W Moim domu macie być niczym, abym Ja mógł być wszystkim. Takie są proporcje między nami.

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

Duch Święty: Pragnę udzielić ci wiedzy, bo masz jej zbyt mało. Sakramenty nie są dla ciebie dość zrozumiałe. Chcę pobudzić twoją wiarę, dając ci przystęp do moich tajemnic. Od stworzenia świata objawiam się ludzkości, choć nie bezpośrednio, ale ukryty za znakami i zdarzeniami, które oczy ludzkie potrafią przyjąć. Moje pełne objawienie dopiero nastąpi. Moja obecność ujawnia się w Kościele poprzez sakramenty, w których przychodzę, aby napełniać dusze potrzebnymi łaskami. Powoli prowadzę każdą z nich do zjednoczenia z Synem Bożym, Jezusem Chrystusem.

Każdy sakrament uzdalnia duszę do tego głębokiego zjednoczenia, które jest jej przeznaczeniem. Poprzez Moje łaski udzielam duszom poznania Syna Bożego, zrozumienia Jego Słowa i umiejętności naśladowania Jego człowieczeństwa. To doskonałe zjednoczenie duszy z Synem Bożym otwiera jej bramę Nieba i wprowadza w ramiona Ojca. W Jezusie człowiek osiąga Zbawienie wieczne i chwałę Nieba. Ja przygotowuję duszę do tego zjednoczenia, uświęcając je.

EWANGELIA (Mk 2, 18-22) – Zwyczajów Starego Testamentu nie można przenosić do Nowego

(…) Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?

————–

Jeśli podejmujemy duchowe ćwiczenia, to robimy to przede wszystkim po to, by pogłębić swoją relację z Bogiem, zmienić swoje życie i pojednać się z ludźmi wokół nas oraz z samym sobą. Jeżeli post, to tylko po to, by odkryć swoją słabość – nie wielkość. Jeżeli modlitwa, to tylko po to, by spotkać Boga, a nie zadowolić ludzi. Jeżeli jałmużna, to tylko po to, aby nauczyć się pokory, a nie okazać wyższość. Post to zadanie na całe życie.

Jezu, Ty widzisz, jak łatwo wpadam w sidła samozadowolenia. Proszę Cię, ukazuj mi prawdziwy sens ćwiczeń duchowych.

Cała Ewangelia ⇩ 

ORĘDZIA O CZYSTOŚCI

Bóg Ojciec: Szóste przykazanie brzmi: „Nie cudzołóż” i zabrania człowiekowi wszystkiego, co jest nieczyste, co niszczy niewinność duszy i ciała człowieka. Stworzyłem człowieka na swój obraz i podobieństwo, to znaczy stworzyłem go czystym. Nieczystość jest cechą diabelską i upodabnia człowieka do zwierzęcia. Nie tyle nierozumnego i instynktownego, co pełnego pożądliwości i żądzy, która prowadzi do utraty rozumu i woli, jak to jest w przypadku ludzi owładniętych przez złe duchy. Stają się oni podobni zwierzętom, to znaczy demonom.

Nieczystość zrywa więź człowieka z Bogiem i prowadzi do jej zupełnego wyniszczenia. Człowiek owładnięty pożądliwością zatraca zdolność miłowania kogokolwiek. Nieczystość wyniszcza w człowieku zdolność kochania i upośledza miłość własną tak, że człowiek staje się zdolny do miłowania wyłącznie samego siebie, a jednak owładnięty przez demona kochać nie może, więc poczyna się nienawidzić. W ten sposób dostaje się w krąg nienawiści, który jak lej pociąga go wyłącznie w dół, upośledzając jego psychikę i kalecząc duszę coraz bardziej aż do wyniszczenia.

Matko Boża! Tę modlitwę składam w Twoim Niepokalanym Sercu, ponieważ Ty wiesz najlepiej, gdzie i komu w danej chwili ona jest najbardziej potrzebna.

W dniu dzisiejszym łączę moje cierpienia i mój krzyż i cierpienia i krzyże ludzi, którzy nie ofiarują ich Bogu, z Twoim Krzyżem Panie Jezu przez Niepokalaną Mamę Twoją i proszę Cię:

Panie Jezu przez Bolesną Mękę Twoja i KREW, którą wylałeś za nas, za mnie na Krzyżu, przez Najświętszą Agonię Twoją przez Miłosierdzie Boże, daj łaskę zbawienia duszom dziś i w tej chwili umierającym, aby nie poszły na wieczne potępienie. Amen.

MODLITWA ZA KONAJĄCYCH W GRZECHU CIĘŻKIM

Objawienia świętych Kościoła Katolickiego o Duszach Czyśćcowych

JAK MOŻNA POMAGAĆ DUSZOM CZYŚĆCOWYM

PIEKŁO ISTNIEJE – z Dzienniczka św. Faustyny

23 MINUTY W PIEKLE

MROCZNA STRONA WIECZNOŚCI

<— Powrót do czytelni

Poza Kościołem katolickim nie ma Zbawienia

Przez Chrzest święty zostaliśmy wszczepieni w Mistyczne Ciało Chrystusa. Spośród wszystkich Sakramentów, które są skarbami Kościoła katolickiego, Sakrament Chrztu św., Bierzmowania i Kapłaństwa należą do Sakramentów NIEZMYWALNYCH. Co oznacza w przypadku Chrztu św., że nawet jeśli ktoś opuszcza Kościół katolicki, nadal jest ochrzczony. Skutki dla takiej duszy będą w przyszłym życiu przerażające i o wile cięższe niż pogan, bo oni nie znali Chrystusa tak jak ludzie ochrzczeni – mówi Duch Święty.

Św. Faustyna w Dzienniczku zapisała, że dusze, które wyróżniają się szczególną łaską /w naszym przypadku dusze ochrzczone/, będą się wyróżniały w Piekle wśród innych dusz potępionych. Powodem tego jest NIEZMYWALNE znamię Chrztu świętego, a więc szczególna łaska, aby zdobywać dusze dla Królestwa Bożego i żyć zgodnie z Prawem Bożym na Ziemi. To poznanie po śmierci będzie dla takiej duszy wiecznym nieszczęściem i zgryzotą, bo będzie widziała w świetle Bożym co utraciła, ale już jest za późno, aby odmienić swój wieczny los w niekończących się mękach w nieugaszonym ogniu piekielnym.

Antoni, sławny ojciec mnichów, urodził się w Egipcie około roku 250. Po śmierci rodziców rozdał majątek ubogim i udał się na pustynię, gdzie rozpoczął życie pokuty. Miał wielu uczniów; pracował dla Kościoła, podtrzymując wyznawców w czasie prześladowania Dioklecjana i wspomagając świętego Atanazego w walce przeciw arianom. Zmarł w roku 356.

Kult św. Antoniego Pustelnika szybko rozprzestrzenił się na chrześcijańskim Wschodzie.

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

Duch Święty: Ja jestem Siłą Sprawczą wszelkiego ruchu i wszelkich zdarzeń, wszelkiej łaski i błogosławieństwa. Ja jestem twoim Bogiem. Mnie proś najwięcej, bo po przeze Mnie otrzymujesz wszystko. Módl się gorąco każdego dnia. Ja jestem Źródłem niepojętej łaski.

Potrzebujesz mnie, dziecko, jak powietrza, jak roślina wody. Nie może wzrastać dusza nierozmiłowana w Duchu Świętym. Ja jestem Duchem Ojca i Syna. Ja jestem Duchem w Trójcy Przenajświętszej zjednoczonym. Ja wiem, że nie znasz Mnie wcale, nie pojmujesz Mojej natury. Ja jestem Bogiem twoim. Wierz we Mnie i kochaj Mnie, a Ja będę ci się objawiał w duszy. Ja jestem Mocą Boga, którym sam jestem, objawiam się poprzez Moją moc. Jestem niepojęty i wieczności nie starczy, abyś pojęła Mnie w tajemnicy Świętej Trójcy.

<— Powrót do czytelni

Moje pierwsze przykazanie nakazuje ci przestrzeganie wszystkich pozostałych przykazań. Moje drugie przykazanie nakazuje ci używać twoich ust wyłącznie na chwałę Boga. Trzecie przykazanie nakazuje ci oddawać jeden dzień w tygodniu na chwałę Bożą – mówi Bóg Ojciec w trzecim przykazaniu.

Niedziela to dzień pierwszy wśród wszystkich dni, bo należy ona do Boga i jest dniem ofiarowanym Bogu przez Niego samego. Jest to dzień przebłagania za popełnione grzechy i wyjednywania łask na kolejne dni. W tym dniu człowiek powinien przerwać wszelkie prace ziemskie i zwrócić swoje oczy, myśli i serce do Boga. Nie jest to dzień odpoczynku, ale dzień Pański, co oznacza, że nauczanie trzeciego przykazania jest błędne, bo kładzie ono nacisk na odpoczywanie, a nie na chwałę Bożą. Brzmi ono dokładnie tak: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. Przynajmniej tyle człowiek jest winien Bogu za dzieło Stworzenia i Odkupienia człowieka, a to wszystko dzieje się poprzez godne i pełne uczestnictwo we Mszy świętej w dniu poświęconym Bogu na Jego wyłączną chwałę. Powiedz Mi teraz, jak wielu mieszkańców Ziemi przestrzega trzeciego przykazania? – Garstka. Mała.

ORĘDZIA O POŚCIE

– Jest mi słabo i boję się o dzisiejszy post. Proszę, pobłogosław mnie i daj mi siłę do wytrwania, bo jest rano, a ja nie mam siły i chęci na dosłownie nic. Ratuj.

Pan Jezus: Dobrze. Dziś otrzymasz łaskę wyproszoną, nie zasłużoną i od tej chwili będziesz działać mądrzej. Zarwanie nocy zawsze osłabia organizm człowieka. Przeciąganie rozpoczęcia postu** nie jest mądre i nie jest zasługujące. Nie rób tego więcej. Szkodzisz sobie i bierzesz z Mojej ofiary. Rozumiesz?

– Tak. Przepraszam.

———- 

** Rozpoczynanie postu o chlebie i wodzie od godziny np. 24:40, a nie od godziny 24:00, niezależnie od tego, czy zamierzamy pościć do 24:40 kolejnego dnia, czy też nie jeść nic do samego rana.

PIERWSZA SOBOTA MIESIĄCA – 1 styczeń

ROZWAŻANIA PIERWSZOSOBOTNIE

Czcicielu Niepokalanego Serca Maryi zachęcaj innych do praktyki Komunii Św. wynagradzającej Najświętszym Sercom Jezusa i Maryi.

Modlitwa za Ojca Świętego

O Najświętsza Maryjo Panno, Królowo Różańca Świętego, Matko cudowna! Ilekroć Kościół Święty, Oblubienica Syna Twego, znajdował się w niebezpieczeństwie, ilekroć nieprzyjaciele Jego wewnętrzni i zewnętrzni wystąpili z Nim do walki i usiłowali zgotować Mu upadek, tyle razy stawałaś w Jego obronie i niweczyłaś niecne zamiary wrogów, a Kościołowi tryumf odnieść dawałaś. Kościół nazwał Cię Swą Matką i Maryją Zwycięską!   

O, Maryjo, Królowo Różańcowa! Błagam Cię za tym Kościołem, który może nigdy nie potrzebował Twojej obrony i pomocy tak bardzo, jak w czasach obecnych, bo chyba nigdy jeszcze niewiara, bezbożność i zepsucie obyczajów nie szerzyły się tak bardzo jak teraz i chyba nigdy nie było tak zaciętej walki z Kościołem, jak za dni naszych.  

Pokaż, więc Maryjo, żeś jest Matką Kościoła i Opiekunką wszechpotężną i że jedno Twoje wstawienie się u Syna Twego Boskiego wystarcza, aby zapewnić Kościołowi zwycięstwo nad wrogami!

W Zakonie Paulinów 16 stycznia obchodzone jest święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Pustelników, Matki i Opiekunki Zakonu. Święto pod tym tytułem, obchodzone przed odnową liturgiczną Soboru Watykańskiego II, zatwierdziła Święta Kongregacja Obrzędów 29 stycznia 1963 r.

Nasza rodzina paulińska wyraża przez ten obchód swą wielką wdzięczność dla Najświętszej Maryi Panny za Jej opiekę nad nami, zgodnie z artykułem 20. naszych Konstytucji: „W posługiwaniu naszego zakonu od początku jego istnienia Maryja spełniała wyjątkową rolę. Była obecna w życiu i działalności paulińskiej. Zakon nasz czcił Ją zawsze jako Matkę, Panią i Królową oraz gorliwie szerzył to nabożeństwo.

EWANGELIA (J 2,1-12) – czytania

OBJAWIENIE SIĘ JEZUSA I MARYI

ks. Jacek Zakrzewski 

W dzisiejszej Ewangelii, widzimy Chrystusa i Jego Matkę na weselu w Kanie Galilejskiej. Wydarzenie to ukazuje nam dwa bardzo ważne aspekty naszej wiary: objawienie się Jezusa jako Syna Bożego (poprzez ukazanie mocy czynienia cudów) oraz objawienie się Maryi jako Wspomożycielki i Orędowniczki (przez wstawiennictwo w obliczu nieszczęścia człowieka).

<— Powrót do czytelni

Dla mężczyzny miłość osiąga spełnienie, kiedy czuje się wartościowy w oczach swojej żony. Kiedy rzeczy, które są dla niego ważne, są ważne również dla jego żony. Troska i miłość wobec mężczyzny powinna wyrażać się przede wszystkim w szacunku i zaufaniu kobiety. To sprawia, że mężczyzna czuje się kochany i wartościowy, a czerpiąc siłę z tej miłości, wchodzi na wyżyny swoich zdolności, aby okazać się godnym takiego zaufania i szacunku. – mówi Pan Jezus w Orędziach o małżeństwie.

Poczucie bycia niechcianym i niekochanym prowadzi do zamknięcia się na własne potrzeby i szukania ulgi z dala od prawdziwych potrzeb jego serca. Poczucie bycia bezwartościowym w oczach własnej żony sprawia, że mężczyzna pragnie czuć się wartościowym w oczach kogokolwiek i popełnia przy tym bardzo wiele błędów, których zwykle przez całe życie żałuje. Wplątuje się więc w podejrzane interesy, daje się łatwo oszukać, pragnąc koniecznie zrobić coś wielkiego i stać się kimś dla swojej ukochanej żony, popada w nałogi, trwoni majątek lub angażuje się w niezdrowe przyjaźnie lub relacje. Wszystko to daje mu tylko chwilową ulgę. Nie jest to pokój serca, którego w głębi duszy pragnie i wciąż nie czuje się kochany.

… w tym dniu, zawsze choć na chwilę zaświeci słoneczko!

Odmawianie Różańca podoba się Niepokalanej Pani naszej bez miary. Już samo Zdrowaś, które zgotowało Jej szczęście i rozkosz niebieską, tak Jej jest miłe, że św. Bernardyn ze Sieny pisze:

„I gdybyś po tysiąckroć razy w ciągu dnia pozdrawiał Maryję pozdrowieniem anielskim, to Ona pozdrawiałaby cię nawzajem po tysiąckroć razy z nieba”.

Jeśli każdego dnia przynajmniej jeden dziesiątek Różańca św. złożymy u stóp godnej uwielbienia Królowej, a można to uskutecznić nawet podczas cichej drogi, to wierz, iż nigdy nie będziesz tego żałował. Zwłaszcza w godzinę śmierci!

Boża Rodzicielka woła także do nas:

„Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich czeka”

Królowo Różańca Świętego – módl się za nami!

KONTEMPLACJA DUCHA ŚWIĘTEGO

Św. Agnieszka: Dziś będzie o Duchu Świętym. O tym Kim był dla nas i jakie miejsce zajmuje teraz w waszej wierze. Zdaje się, że został odsunięty od ludzkich serc jako niezrozumiały i niepojęty. A w naszych czasach otrzymanie Go było drugim podstawowym sakramentem, koniecznym, aby w ogóle być chrześcijaninem. Bez darów Ducha Świętego bylibyśmy spłoszoną garstką mających nadzieję przeżyć. Z Duchem Świętym byliśmy dopiero chrześcijanami w pełni tego słowa znaczeniu. Duch Święty towarzyszył wszystkim naszym spotkaniom. Modliliśmy się do Niego w każdych trudnościach. Był właśnie Bogiem z nami, który uczył nas poznawać Jezusa i postępować według Jego Woli. Kiedy otrzymywaliśmy Ducha Świętego, stawaliśmy się z Nim złączeni poprzez ten sakrament. Nie tylko w chwili samego sakramentu, ale już na zawsze. To tak jakby schodził z Nieba, aby już na zawsze towarzyszyć nam w drodze do Nieba. Był jak dobra matka czuwająca nad rozwojem dziecka i przewodnik na drodze samotnej i nieznanej.

EWANGELIA (Mk 2, 13-17) – Powołanie Mateusza

(…) Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami.

————–

Posiłek to czynność święta – sprawia, że więzi między ludźmi zmieniają się w prawdziwe braterstwo, a nawet w głęboką komunię. Dlatego właśnie Jezusowi tak bardzo zależy na spożywaniu posiłków w gronie najsłabszych, najbardziej poranionych, najbardziej tęskniących za Bogiem. Trudno się ucztuje z faryzeuszami – zwracają zbytnią uwagę na to, by maska powagi, ważności i pobożności pozostała na swoim miejscu. Dlatego odchodzą od stołu smutni i głodni.

Jezu, Ty zasiadałeś do stołu z celnikami i grzesznikami, a swój dom uczyniłeś szpitalem polowym dla niezliczonej liczby grzeszników, tęskniących za dobrem i miłością. Ulecz moją faryzejską duszę.

Cała Ewangelia ⇩ 

Litania do Niepokalanego Serca Maryi